Özet:

Pamuk tarımı, Türkiye’nin Güneydoğu Anadolu bölgesinde çok önemlidir. Yabancı otlar, pamuk tarımında  karşılaşılan en önemli sorunlardan birisidir. Bu çalışmada, bölgedeki yabancı otlarla mücadele yöntemleri, uygulanan bitki yetiştirme teknikleri, en önemli yabancı ot türleri ve karşılaşılan sorunları değerlendirmek amacıyla Diyarbakır ilinde bir anket çalışması yürütülmüştür. Ayrıca, tarımsal yayım uygulamalarının yabancı ot kontrolüne etkisi de araştırılmıştır. Bu amaçla, 75 pamuk üreticisine anket uygulanmıştır. Ankette pamuk üreticilerine uyguladıkları ekim nöbeti, toprak işleme, sulama ve yabancı ot kontrol yöntemlerini içeren 15 soru sorulmuştur. Ayrıca, pamuk tarlalarında en fazla karşılaştıkları yabancı otlar da belirlenmiştir. Araştırma sonucunda pamuk taralalarında en yaygın görülen yabancı otların Xanthium strumarium L. (domuz pıtrağı), Sorghum halepense (L.) Pers. (kanyaş), Amaranthus retroflexus L. (horozibiği), Cynodon dactylon (köpekdişi ayrığı), Physalis spp.  [Physalis philadelphica Lam. (fener otu) and Physalis angulata L. (fener otu), Solanum nigrum L. (kopek üzümü), Portulaca oleracea L. (semiz otu) ve Cyperus rotundus L. (topalak) olduğu saptanmıştır. Üreticilerin coğunun çıkış öncesi ve sonrası yabancı ot ilaçlarını, ekim öncesi ve bitki gelişimi döneminde kullandıkları görülmüştür. Ankete katılanların % 63.4’ü pamuğun ön bitkisinin pamuk, %18.3’ü buğday ve %16.9’ü ise mısır olduğunu ifade etmişlerdir. Bölgede yaygın olarak sonbaharda kulaklı pulluk, ekimden önce kültüvatör ve tapan uygulamalarını içeren geleneksel toprak işleme yönteminin kullanıldığı tespit edilmiştir. Üreticilerin %70’inden daha fazlası yabancı ot kontrolünde toprak işleme sisteminin önemli oranda etkili olduğunu belirtmişlerdir. Bu çalışmanın sonucunda, bölge koşullarına uygun bitki yetiştirme ve yabancı ot kontrol yöntemlerinin araştırılmasının ve seçilmesinin çok önemli olduğu görülmüştür.

Anahtar Kelimeler: