Özet:

Bu araştırmanın amacı; üniversite öğrencileri arasında siber zorbalık ve mağduriyet yaygınlığını ortaya çıkarmak; çocukluk çağı travmatik deneyimlerinin, bağlanma tarzlarının ve siber zorbalık ve mağduriyet düzeylerinin bazı değişkenler açısından farklılık gösterip göstermediğini belirlemek ve çocukluk travması deneyimlerinin ve bağlanma stillerinin siber zorbalık ve mağduriyet üzerindeki etkilerini ortaya çıkarmaktır. Çalışmada veri toplama aracı olarak Kişisel Bilgi Formu, Yakın İlişkilerde Yaşantılar Envanteri-II (YİYE-II), Çocukluk Örselenme Yaşantıları Ölçeği (ÇÖYÖ) ve Siber Mağduriyet ve Zorbalık Ölçeği (SMZÖ) kullanılmıştır. Üniversite öğrencilerinin siber mağdur alt ölçeğindeki puanları ile siber zorba alt ölçeği arasında yüksek düzeyde, pozitif yönde anlamlı bir ilişki bulunmuştur (r=.656; p=.000). Siber mağdur alt ölçeğinin puanları ile kaçıngan bağlanma ve kaygılı bağlanma alt ölçeği arasında düşük düzeyde, pozitif yönde anlamlı bir korelasyon vardı (r = .129; p = .004; r = .193; p = .000). Öğrencilerin kaçıngan ve kaygılı bağlanma seviyeleri arttıkça, siber mağduriyet seviyeleri de artmaktadır. Ayrıca, siber mağdur alt ölçeğindeki öğrencilerin puanları ile çocukluk çağı travması puanları arasında pozitif yönde anlamlı bir ilişki bulunmuştur (r = .286; p = .000). Bu çalışmada elde edilen sonuçlar, kaçıngan, kaygılı bağlanma stilleri ve çocukluk çağı travmatik yaşantılarının siber zorbalık ve siber mağduriyet açısından yordayıcı faktörler olduğunu göstermektedir. Bu bağlamda ailelerin çocukları ile sağlıklı bir iletişim kurmaları siber zorbalık ve mağduriyetin önlenmesi açısından önemlidir.

Anahtar Kelimeler: