Özet:

Bu çalışma, farklı tuzluluk seviyesindeki sulama sularının ve PAM (poli-akrilamit) hidrojel kaynağı olarak piyasada su tutucu, denetimli gübre salgılayıcısı ve toprak düzenleyicisi gibi tarımsal amaçlı olarak satılan hidrojelin Merit F1 çeşidi şeker mısır (Zea mays saccharata Sturt.) bitkisinin verimine olan etkilerini araştırmak amacıyla saksı denemesi şeklinde serada yürütülmüştür. Deneme konularını 4 farklı sulama suyu tuzluluğu (T1; Şebeke Suyu, T2; 1.5 dS/m, T3; 3.0 dS/m T4; 5.0 dS/m) ve 4 farklı hidrojel (H1; 0 gr/saksı, H2; 0.5 gr/saksı, H3; 1.0 gr/saksı, H4; 1.5 gr/saksı) seviyesi oluşturmuş ve deneme tesadüf parsellerinde faktöriyel düzende 3 tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Araştırma sonuçlarına göre; sulama suyu tuzluluğu ile bitki yaş ve kuru ağılıkları arasında önemli ve negatif bir ilişkinin olduğu bulunmuştur. Tuzluluk konuları arasında en yüksek bitki yaş ve kuru ağırlık değerleri T1 konusunda elde edilmiş ve sırasıyla bu değerler 170.94 gr/saksı ve 22.77 gr/saksı olarak saptanmıştır. Hidrojel konularında ise en yüksek bitki yaş ve kuru ağırlık değerleri 179.75 gr/saksı ve 26.47 gr/saksı ile H2 konusunda belirlenmiştir. Tuzluluk seviyeleri arttıkça hidrojel etkisinin azaldığı saptanmıştır. Uygulanan sulama suyu tuzluluğu arttıkça bitki boy uzunluğunun da azaldığı tespit edilmiştir. Sulama suyu kullanım randımanı ise en yüksek 0.26 değeri ile T1H2 konusunda elde edilmiştir.

Anahtar Kelimeler: