Özet:

20. yüzyılın ortalarında, İkinci Dünya Savaşını izleyen yıllarda, Nathalie Sarraute, Alain Robbe-Grillet, Michel Butor, Claude Simon, Robert Pinget, Claude Ollier gibi fransız yazarlar, Balzac ve Flaubert’in kökleşik roman anlayışını derinden sarsan ve de- ğiştiren bir yaklaşımla“Yeni Roman” adı altında bir yazınsal akım oluştururlar. Gerçekte bu akım, anamalcı dizge karşısında yabancılaşan ve değersizleşen insanın acıklı yaşam koşullarını yergisel ve eleştirel bir dille kurmacasına taşır. Geleneksel romana özgü kişisüre-uzam gibi anlatı yerlemlerine ilişkin algı bütünüyle değişir. Nathalie Sarraute, gerek romanları, gerekse kuramsal yapıtlarıyla bu akımın en ilgi çeken temsilcilerinden birisidir. 1939’da yayımladığı Yönelişler (Tropismes) onun ilk yeni roman örnekçesidir. Biz bu çalışmada, Yeni Roman kuramından ve toplumsal öneminden kısaca söz ettikten sonra, bu akımın ilk örneklerinden birisi olan Saurraute’un Yönelişler adlı romanında kişi-süre-uzam yerlemlerinin nasıl algılandığını açımlamayı deneyeceğiz.

Anahtar Kelimeler: