Özet:

Neokoros (Gr. νεώκoρος/νεωκόρος) Roma İmparatorluk Dönemi’nde imparator kültüne bağlı olarak ortaya çıkan dini bir terim ve Hellen Küçük Asyası’nda bizzat imparator tarafından kentlere verilen unvandır. Neokoros teriminin kelime anlamı bir tapınağın günlük rutininden ve işlevselliğinden sorumlu kişiler, tapınak koruyucusu olarak açıklanmaktadır. Hellen- Küçük Asya’sında neokoros unvanına sahip kentler bu unvan sayesinde agonlar düzenleyebilir, tanrısallaştıran imparatoru bu şekilde onurlandırırlardı. Neokoros düşüncesi, özellikle Augustus Dönemi’nde, Roma İmparatorluk Dönemi’nin başlaması ile şekillenmeye başlar. İmparator Augustus sonrasında pek çok imparatorun öldükten sonra tanrı ilan edildiği bazılarının ise yaşarken tanrılaştırıldığı görülmektedir. Bu çalışmanın amacı, MÖ 3. binden itibaren ilk krallık kurumunun gelişim sürecini ve bununla ilişkili olarak tanrı-kral, kutsal krallık düşüncesini Roma İmparatorluk Dönemi’ne kadar izlemektir.

Anahtar Kelimeler: