Abstract:

Şeyh Galib şiir diline ve anlatı düzlemine getirdiği farklılıkla klasik Türk edebiyatının müstesna şairlerinden biri olmuştur.  Sebk-i Hindi etkisiyle şiirde akışkan bir dil ve imaj dünyası oluşturmuştur. Şiire anlatım derinliği ve zenginliği katan Şeyh Galib, çok renkli ve çok katmanlı bir şiirin kapılarını aralamıştır. Şeyh Galib’i ölümsüz kılan eseri Hüsn ü Aşk, Türk edebiyatının kanonu sayılabilecek ender eserlerden biri olarak kabul edilebilir. Hüsn ü Aşk, söylem, imaj ve anlatı boyutuyla edebi sınırları sonuna kadar zorlayan bir eser olmuştur. Söz diyarına armağan edilen bu eser, haklı olarak Doğu’dan Batı’ya pek çok edebiyat araştırmacısının dikkatini çekmiştir. Şaşırtıcı anlatımı ve olağanüstü betimlemeleriyle kurmaca metin konusunda kendinden önceki sanatçılara göre ciddi bir mesafe almıştır. Aşk ekseninde yeni bir dil ve anlatı örneği olarak Hüsn ü Aşk, estetik kurgusuyla diğer ikili aşk mesnevîlerinden ayrı tutulmuştur. Eserdeki tasavvufi boyut, anlam ve imaj açısından derinlikli bir bakışı zorunlu kılar. Tasavvufî söylem, dildeki kapalılığa vurgu yaparken aynı zamanda simgesel anlatımı da öncelemektedir. Bu çalışmada Şeyh Galib’in Hüsn ü Aşk anlatısındaki mekân ve olay halkaları ile şahıs kadrosundaki ana karakterler masallardaki “motif” ve “işlev” esasına göre ele alınmıştır. Şairin kurgu dünyasına getirdiği yenilikler, masal ve romans bağlamında değerlendirilmiştir. Alegorik bir eser olarak Hüsn ü Aşk, insanın değişim ve dönüşümünde “kemalât”a erişen zorlu yolu anlatır. Eser izleğindeki bu zorlu yol kadar, Şeyh Galib’in anlam ve anlatı tercihi dikkat çekicidir. Hüsn ile Aşk’ın ayrılıkları, yaşanan tehlikeli kavuşma maceraları ile sonunda vuslata ermeleri romanslardaki kurgusal yapıyla uyuşmaktadır. Edebi türlerin süreç içinde değişim ve dönüşüm geçirdiği dikkate alındığında mesnevinin bu bakımdan incelenmesi anlatının tarihsel çizgisi noktasında önem arz etmektedir.

Keywords: