Bir edebiyat eseri biçim ve içerik olarak zamanın ruhuyla doğrudan etkileşim halindedir. Ölü doğmamak için o ruha adapte olmak mecburiyeti hisseder ve bir sanat sahası olarak da o ruhun teşekkülüne katkı verir. Edebiyat eleştirisi, idrak edilen zamanda ve idrakin dışında kalan zamanlarda edebî eserlerin değerini tespit ve tayin etmek çabasıdır. Eleştiri Türk edebiyatına roman, piyes ve hikâye türleri gibi Tanzimat’la birlikte Batı edebiyatlarından gelmiştir. Klasik Türk edebiyatında metodik ve şuurlu bir eleştiri geleneğinin var olduğunu söylemek mümkün değildir. Tanzimat ve meşrutiyet senelerinde edebî eleştirinin en canlı surette üretildiği mecralarsa gazete ve dergi gibi süreli yayınlardır. Türk düşüncesinin Şark’a mahsus durağanlıktan kurtulmasında ve Batılı ölçülerde dinamizm kazanıp tekâmül etmesinde tarihsel açıdan büyük payı olan gazeteler ve dergiler, edebiyat üzerine eleştirel düşünmelerin başladığı ve kökleştiği muhitler olarak yeni Türk edebiyatı tarihinde de çok müstesna bir yere sahiptir. Batı tesirinde gelişen Türk edebiyatı eleştiriden eleştiri de süreli yayınlardan ayrı mütalaa edilemez. Bu makale 1938-1950 yılları arasında yayımlanmış edebiyat dergilerinde edebiyat eleştirisi üzerine yazılmış yazıları tetkik etmekte ve müstakil bir tür olarak eleştiriye dair devrin edebiyat eşrafının ortaya koyduğu fikirleri tespit etmeye çalışmaktadır. Makalenin sonuç kısmı söz konusu dergilerde eleştiri üzerine yapılan okumalarla ulaşılan sübjektif görüşleri ihtiva etmektedir.
A literary work is in direct interaction with the spirit of time as a form and content. He feels the obligation to be adapted to the spirit in order to not be born dead, and as an art field he contributes to the spirit’s creation. Literary criticism is an effort to identify and determine the value of literary works in the time and time that is not known. The criticism of the Turkish literature came from the Western literature along with Tanzimat, such as novels, peas and stories. It is impossible to say that in classical Turkish literature there is a methodical and conscious criticism tradition. In the years of Tanzimat and Legitimate, the most vivid forms of literary criticism are periodic publications such as newspapers and magazines. The newspapers and magazines, which have a major part of history in the liberation of the Turkish thought from the standing of the Song and in the gain of dynamism in the Western scale, have a very exceptional place in the history of the new Turkish literature as the mouths in which critical thoughts about literature began and rooted. The Turkish literature that develops in the West is not distracted from criticism; the criticism is not distracted from periodic publications. This article examines the writings on literary criticism in literary magazines published between 1938 and 1950 and tries to identify the ideas of the literary counterparts of the revolution on criticism as a particular kind. The resulting part of the article contains subjective opinions obtained by the readings on criticism in the respective magazines.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Ulusal
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|