Görüntüleme
52
İndirme
12
Sesli Dinleme
1
Batı tarzı tiyatro Tanzimat’tan sonra Türkiye’de yerleşene kadar geleneksel Türk tiyatrosu hâkimdir. Geleneksel Türk tiyatrosu gülmece yanında şarkıya, dansa, söz oyunlarına ve soytarılığa da dayanır. Bu yüzden geleneksel tiyatroda oyuncu kavramı Karagöz oynatanı, meddahı, ortaoyuncuyu olduğu kadar hokkabazı, çengiyi, soytarıyı da içine alır. Bu dönemde toplumdaki oyuncu imajı meddahlar dışında oldukça kötüdür. Tanzimat’la birlikte yerleşen Batı tarzı tiyatroda Müslüman bir erkek veya kadının oyuncu olarak sahneye çıkışı muhtemelen bu kötü imajın beslediği gerekçeler nedeniyle güç olur. Tanzimat romanında tiyatro oyuncusu kahramanlara rastlanamaması toplumdaki oyuncu imajının romana yansımalarına dair inceleme yapmaya imkân vermez. Cumhuriyet’le birlikte Atatürk’ün tiyatroya ve tiyatro oyuncularına sahip çıkması ve onları teşvik etmesi Türk tiyatrosunun sorunlarını büyük ölçüde giderir. Tiyatro oyuncusunun toplumdaki imajının Cumhuriyet devri Türk romanına yansımaları oyuncunun geçmişten gelen kötü imajının değişip değişmediği hakkında fikir verebilir. Bu çalışmada bu amaçla,1923-60 arası yazılmış ve kahramanları tiyatro oyuncuları olan romanlar incelenmiştir. Bu romanlar Peyami Safa’nın Mahşer (1924), Halide Edip Adıvar’ın Sinekli Bakkal (1936), Reşat Enis Aygen’in Yolgeçen Hanı (1936), Peride Celal’in Atmaca (1944), Muazzez Tahsin Berkand’ın Lale (1945), Ahmet Hamdi Tanpınar’ın Sahnenin Dışındakiler (1950) ve Reşat Nuri Güntekin’in Son Sığınak (1961) romanlarıdır.
The Western-style theatre is the dominant of the traditional Turkish theatre until it settles in Turkey after Tanzimat. Traditional Turkish theatre, along with the laughter, is also based on singing, dancing, speech games and scratch. Therefore, in the traditional theatre, the actor’s concept includes the player, the interceptor, the middle player as well as the hokkabaz, the chen, the scratch. In this period, the image of the player in society is quite bad, except for the intrusions. The appearance of a Muslim man or woman as an actor in the Western-style theater, settled along with Tanzimat, is likely to become powerful due to the reasons that this bad image feeds. The fact that the theatrical actor in the Tanzimat novel cannot find the heroes is not possible to review the reflections of the actor's image in the society. Ataturk's possession and encouragement of theatre and theatre actors with the Republic will greatly resolve the problems of the Turkish theatre. The theatre player's image in society reflections in the Republican Turkish novel can give an idea whether the actor's bad image from the past has changed or not. In this study, for this purpose, the novel was written between 1923-60 and the heroes of the theatre actors were studied. These novels are: Peyami Safa's Mahşer (1924), Halide Edip Adıvar's Sinekli Bakkal (1936), Reşat Enis Aygen's Yolgeçen Hanı (1936), Peride Celal's Atmaca (1944), Muazzez Tahsin Berkand's Lale (1945), Ahmet Hamdi Tanpınar's Out of the Scene (1950) and Reşat Nuri Güntekin's Last Refuge (1961).
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
