Atıf Sayısı
1
Görüntüleme
28
İndirme
1
Eczacılık mevzuatımızın tarihsel süreci, eczacılar ile eczaneler hakkında düzenlemeler getiren temel yasaların ilki olan “Nizamname-i Eczacıyan der Memalik-i Osmaniye” (17 Mayıs 1852) ile başlar. Bu nizamnamenin kimi maddelerinin güncellenmesiyle 2 Şubat 1861 tarihinde yürürlüğe giren, “Beledi İspençiyarlık Sanatının İcrasına Dair Nizamname” eczacıların yoğun eleştirilerine hedef olmuş, hemen ertesi yıl reçetelerle ilgili 20. maddesi değiştirilmişti. Bu değişiklik itirazları dindirmemiş 1886 yılında, “Beledi Eczacılık Nizamnamesi” adıyla hazırlanan tasarı ile pek çok maddesi güncellenerek tadil edilmiş ancak bu tasarı bir türlü yasallaşamamıştı. 1861 düzenlemesine, Avrupa’da imal edilip İstanbul eczanelerinde satılan terkibi meçhul ilaçlar ile maden sularının teftiş ve muayene edilmesi hakkında bir hükmün eklenmesi için verilen uğraşlar da sefaretlerin yoğun itirazları üzerine sonuçsuz kalmıştı (1893). Osmanlı Devleti’nin son yılında yasallaşan, “Eczacılar ve Eczahaneler Hakkında Kararname” (1922), Osmanlı Hükümeti’nin çıkardığı diğer kanunlar gibi, Türkiye Büyük Millet Meclisi Hükümeti tarafından tanınmayınca 1861 düzenlemesi, “Eczacılar ve Eczahaneler Hakkında Kanun” 1927 yılında yürürlüğe girinceye kadar, 66 yıl geçerliliğini korumuştur. Bu arada, “Alelumum Eczahaneler Talimatnamesi” (1916) ile sadece eczanelerin işleyiş detayları belirlenmiş fakat temel yasa niteliğinde olmadığından bu bildiriye dahil edilmemiştir. Osmanlı Devleti’nde başlayan ve Cumhuriyet sonrasında devam eden eczacılar, eczacılık mesleğinin uygulanması ve eczaneler ile ilgili temel yasal düzenlemeler süreci, 1953’te yasallaşan ve bugün de uygulanmakta olan “Eczacılar ve Eczaneler Hakkında Kanun” ile son bulmuştur. Bu bildiride, 1852-1953 yıllarında, Takvim-i Vekayi ile Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren beş temel yasa ile 1886 tasarısındaki, “eczane açma/eczacı olma koşulları” ve “hekim/eczacı ilişkisi” ile ilgili hükümleri karşılaştırarak, eczacılık mesleğinin ve eczanelerin ülkemizdeki gelişimine ışık tutmaya çalıştık. 1886 tasarısı, o yıllardaki bakış açısını verdiği için önemliydi. Yasallaşmadığı halde bu nedenle çalışmaya dahil edildi. Bu çalışmayla ülkemizde eczacılık mesleği ile eczanelerin tarihsel gelişiminin oturduğu yasal zeminin aydınlanacağını umuyoruz.
The historic process of our pharmaceutical legislation begins with "Nizamname-i Epharmacıyan der Memalik-i Osmaniye" (17 May 1852) which is the first of the basic laws that bring regulations on pharmacists and pharmacies. With the updating of some of the ingredients of this nomenclature, which came into force on 2 February 1861, "Nizamname" was targeted to the intense criticism of pharmacists, immediately the following year the 20th article on the prescriptions was amended. This amendment did not remove the objections in 1886, with the draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft draft. The efforts given to the 1861 regulation to add a ruling on the inspection and inspection of the remaining medicines and mineral waters manufactured in Europe and sold in the Istanbul pharmacies were also unsuccessful on the intense objections of the sefarets (1893). Legalized in the last year of the Ottoman State, "The Charter on Pharmaceuticals and Pharmaceuticals" (1922), as well as other laws issued by the Ottoman Government, the 1861 Regulation, "The Law on Pharmaceuticals and Pharmaceuticals" until the entry into force in 1927, retained its validity for 66 years, when not recognized by the Government of the Great National Assembly of Turkey. Meanwhile, with the "Alelumum Pharmaceuticals Instructions" (1916) only the details of the operation of pharmacies were determined but not included in this statement because it is not in the basic law nature. The process of pharmacists, which began in the Ottoman State and continued after the Republic, the implementation of the pharmaceutical profession and the basic legal regulations relating to pharmacies, ended with the "Law on Pharmaceuticals and Pharmacies" which was lawed in 1953 and is still in force today. In this statement, in the years 1852-1953, we tried to keep light on the development of the pharmaceutical profession and pharmacies in our country by comparing the five basic laws which came into force by publishing in the Calendar-i Vekayi and the Official Gazette with the provisions of the draft 1886 on the "conditions of opening/excellence" and "the doctor/excellence relationship". The 1886 design was important because it gave the perspective of those years. Unfortunately, it was not legalized, so it was included in the work. With this work we hope that the legal ground where the pharmaceutical profession and the historic development of pharmacies in our country will be illuminated.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
