Atıf Sayısı
6
Görüntüleme
3
İndirme
1
Artık değişen bir dünyada, kentsel ölçekli sürdürülebilirlik ve dirençlilik kavramlarını toplu olarak yeniden gözden geçirme zamanı geldi de geçiyor bile. Politik tartışmalarda sürdürülebilirliğin sürdürülmesi, aşırı karmaşıklık, radikal belirsizlikler ve benzeri görülmemiş bir değişim/dönüşüm ile karakterize edilen bir dünya yaratan Antroposen gerçeği görmezden gelme noktasının çok ötesine geçmiş durumda. Böyle bir dünyada sadece “sürdürülebilirlik ve dirençlilik” hedefi olarak bile olsa, bu kavramları tanımlamanın bile mümkün olmadığı gerçeği ile yüzleşmemiz şart görünüyor. Farklı uzmanlık kürelerinde, farklı yorum ve tanımlara sahip iki soyut ve karmaşık kavram olan dirençlilik ve sürdürülebilir gelişme/kalkınma kavramları bir araya geldiğinde yeterince karmaşıkken, kapsama alanına kentsellik ve insanın baskınlığı/egemenliği anlamında Antroposen Çağı girdiğinde daha da kaotik bir durum ortaya çıkmaktadır. Antroposen, yalnızca antropojenik bir değişim dönemi değildir, dünyamız ve yaşadığımız gezegen hakkında yeniden düşünmemiz gerektiğini anlatan bir kavramdır ve gelişim/dönüşüm için derin etkileri vardır. Kentsel ve bölgesel ölçekte, dirençlilik tanımlayıcı bir kavram olarak bir kentsel sistemin dinamik özellikleri ve uyum sağlama kapasitesi hakkında fikir verirken, sürdürülebilirlik normatif bir kavram olarak, nesiller arası ve nesiller-ötesi (trans-generational) adaletin temel fikirlerini ortaya koyar. Bu çalışmada dirençlilik, kentsellik ve sürdürülebilir gelişme/kalkınma arasındaki iç içe, yan yana ve üst üste sistemik ilişkilerden hareketle, ekolojik ve sosyo-ekonomik iki doğal sermaye stoğunun, insan refahını tamamlayan ve artıran ekosistem hizmetlerinin sunduğu bir kurama dayanarak, ekolojik-sosyo-ekonomik sistemin ve epistemolojik yapının dinamikleri ve sürdürülebilirlik koşulları karşılaştırılmaktadır. Sistemin belirli bir durumunda dirençliliğin sürdürülebilir gelişme ve kalkınma için hem gerekli hem de yeterli olduğunun, dirençliliğinin yeterli, ancak gerekli olup olmadığının, dirençliliğinin gerekli, ancak yeterli olup olmadığının ve sistemin dirençliliğinin sürdürülebilir kalkınma için ne gerekli ne de yeterli olup olmadığının çözümlemelerinin yapılacağı bu çalışmada, ekolojik-sosyo-ekonomik sistemlerin ve epistemolojik yapının kentsel sürdürülebilirlik yönetimi için stratejiler ve politikalar tasarlanırken sistemin mevcut durumunun dirençliliğinden daha fazla kriterin dikkate alınması gerektiği sonucuna ulaşılmaktadır.
In a world that is now changing, it is time to re-examinate the concepts of urban scale sustainability and resilience collectively. The persistence of sustainability in political discussions is far beyond the point of neglect of the Antroposen truth, which creates a world characterized by excessive complexity, radical uncertainty and a world of unprecedented change/transition. In such a world, even if it is just the goal of "sustainability and resilience", it seems necessary to face the fact that even defining these concepts is not possible. In the different disciplines, when the two abstract and complex concepts of resistance and sustainable development/development, with different interpretations and definitions, are combined, it is sufficiently complicated, while the coverage area is even more chaotic when the Antroposen Age enters in terms of urbanity and human domination/domination. Anthroposen is not just an anthropogenic period of change, it is a concept that tells us that we need to re-think about our world and the planet we live and has profound effects on development/transformation. On urban and regional scale, resistance is a defining concept of the dynamic characteristics and adaptive capacity of a urban system, while sustainability is a normative concept of the basic ideas of intergenerational and trans-generational justice. In this study, by moving from the internal, side-side and consecutive systemic relations between resilience, urbanity and sustainable development/development, on the basis of a theory offered by the two ecological and socio-economic natural capital stocks, the ecosystem services that complement and enhance human well-being, the dynamics and sustainability conditions of the ecological-socio-economic system and epistemological structure are compared. The study concludes that, in a particular situation of the system, the resistance is necessary and sufficient for sustainable development and development, the resistance is sufficient but necessary, the resistance is necessary but sufficient and the resistance of the system is not necessary or sufficient for sustainable development, the ecological-socio-economic systems and epistemological structures should be taken into account more criteria than the resistance of the system's current state while designing strategies and policies for urban sustainability management.
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
