Abstract:

Ankara, Osmanlı döneminde (1800-1920) meydana gelen göçler sırasında muhacir iskânının yaşandığı yerleşim alanlarından biridir. Türkiye Cumhuriyeti’nin tesisinden sonra da Ankara’ya göçler dönemler halinde devam etmiştir. Cumhuriyet’in ilanından günümüze kadar Rumeli coğrafyasından Ankara’ya yaşanan bu göçleri dört ana dönem halinde ele almak mümkündür. Bunlardan ilki, 1923-1938 yılları arasını kapsayan Mustafa Kemal Atatürk idaresi sırasındaki göçlerdir. 1938-1950 seneleri arasını kapsayan İsmet İnönü’nün cumhurbaşkanlığı dönemi, göçler açısından durağan bir devre olmuştur. 1950 senesinde iktidara Demokrat Partinin gelmesinin hemen ardından göçler konusunda daha aktif bir politika izlendiği görülmektedir. Adnan Menderes’in takip ettiği göçmen politikaları neticesinde Cumhuriyet döneminin ikinci büyük kitle göçleri 1950-1951 senelerinde yaşanmıştır. Demokrat Parti iktidarının geri kalan dönemlerinde Ankara’ya yönelik göçler devam etse de rakamsal bazda bahsi geçen yıllar kadar yoğun olmamıştır. Göçler açısından üçüncü devre 1968-1988 yılları arasını kapsamaktadır. Bu sırada gelen göçmenleri akraba göçleri kapsamında ele almak mümkündür. Rumeli coğrafyasından Ankara’ya yönelik son büyük göç dalgası ise 1989 senesinde Turgut Özal’ın başbakanlığı sırasında meydana gelmiştir. Bu çalışmada Cumhuriyetin ilanından yakın döneme kadar geçen süreçte Balkan ülkelerinden (Bulgaristan, Romanya, Yugoslavya, Yunanistan) Ankara’ya gerçekleşen kitle göç hareketleri arşiv kayıtları, gazete haberleri ve saha araştırmalarına dayalı olarak evreler halinde ele alınmıştır.

Keywords: