Özet:

Bu çalışmada, bir güvenlikli sitede yaklaşık üç ay boyunca yaşama deneyimim üzerinden mekânın gündelik hayat üzerindeki dönüştürücü etkisini incelemeyi amaçlıyorum. İstanbul’un merkezinde yaşarken, birçok noktaya yürüyerek giden, toplu ulaşım araçlarından yararlanan, civardaki kafeleri, kütüphaneleri, sinemaları, kitapçıları ve sokağı yoğun bir şekilde kullanan bir kadın olarak, kentin çevre bölgelerine inşa edilen bir siteye yerleşme, taşındığım daireyi ev kılma, komşu edinme ve kentin diğer noktalarına erişme çabalarımı, kent çalışmaları literatürünün yardımı ve otoetnografik yöntemin imkânlarıyla aktarmaya çalışacağım. Kullanılan yöntem, bir yandan kendi tecrübelerime odaklanmama diğer yandan ise site sakinlerinin gündelik tekrarlarına fiziksel anlamda yakın olmama olanak tanımıştır. Mekân içerisinde üretilen anlamın nasıl oluştuğunu içeriden görmemi ve doğrudan tecrübe etmemi sağlayan yöntem, akademik çalışmayla gündelik hayat arasındaki keskinliği kırarak, sıradan olanın önemine yoğunlaşmaktadır. Betimsel veri üzerinden mekânın insan üzerindeki belirleyiciliğini, ev, komşular, site ortak alanları ve kent hayatına katılım üzerinden çözümlediğim bu araştırma, kent çalışmalarının teorik arka planından beslenmektedir

Anahtar Kelimeler: