Özet:

Tanımlayıcı tipte olan bu çalışma, Manisa’da yaşayan ve engelli çocuğa sahip olan ebeveynlerin depresyon düzeylerini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Araştırmanın evrenini, Manisa İlindeki Etik ve Kanat Özel Eğitim Merkezleri ve Manisa Zihinsel/Yetersiz Çocukların Eğitim ve Rehabilitasyon Vakfı’na kayıtlı zihinsel, fiziksel ve zihinsel+fiziksel engelli çocukların ebeveynleri (N=290) oluşturmuştur. Araştırmanın örneklemini, araştırmanın yapıldığı tarihler (23.02.2004–25.03.2004) arasında, bu özel eğitim merkezlerine çocuklarını eğitim için getiren ve araştırmaya katılmayı kabul eden “basit rastgele örnekleme yöntemi” ile seçilen 100 ebeveyn oluşturmuştur .Araştırma verileri, araştırmacılar tarafından geliştirilen sosyodemografik veri formu ve Beck Depresyon Envanteri (BDE) kullanılarak yüz-yüze görüşme yöntemi ile toplanmıştır. Veriler; ortalama, sayı ve yüzdelik dağılımları, Student-t ve KruskalWallis testleri ile değerlendirilmiştir. Araştırmaya alınan ebeveynlerin, %98’inin tek engelli çocuğu (%39’u zihinsel+fiziksel engelli) olduğu ve bu çocukların %49’unun 4 yıldan uzun süredir bir özel eğitim merkezine devam ettiği bulunmuştur. Engelli çocukların %64’ü erkek, %36’sı kız, yaş ortalamaları ise 9.6±5.3’tür. Ebeveynlerin, çocuklarının geleceğinden beklentileri sorgulandığında; %53’nün “Gelecekte iyi olacağını düşünüyorum”, %40’nın da “Allah’tan ümit kesilmez” yanıtlarını verdikleri belirlenmiştir. Araştırma sonucunda, ebeveynlerin BDE toplam puan ortalaması (13.44±9.51) düşük düzeyde bulunmuştur. Çocuğun cinsiyeti, yaşı, eğitim aldığı süre gibi değişkenlerin, ebeveynlerin depresyon düzeyini etkilemediği saptanmıştır

Anahtar Kelimeler: