Abstract:

Bu çalışmada Humboldt’un kültür ve dil arasında kurduğu ilişki incelenecektir. Filozofa göre, kültür dil tarafından oluşturulmasının yanı sıra dili de kurar. Bu karşılıklı ilişkinin temelinde dil ve tin özdeşliği yatar. Dili düşüncenin temsili olarak gören anlayıştan dil ile düşünceyi özdeş gören anlayışa geçilmesi bugünkü postyapısalcı dil görüşleri bakımından önemlidir. Postyapısalcı görüşlere göre dil temsil etmekten ziyade hakikati kurandır. Boethus üçgeni bakımından ele alındığında, ilk dil görüşlerindeki dünya-düşünce-dil ilişkisi farklılaşmış, onlarda dil gerçekliğin ikincil bir temsili iken, Humboldt’ta özdeş görülen dil ve düşünce gerçekliğin birincil temsili olmuştur. Sonrasında postyapısalcılarla birlikte bu temsil düşüncesi geri plana atılıp dilin hakikati inşa etme özelliği öne çıkarılacaktır. Çalışmada Saussure kadar etkili olmamış olsa da aslında bir Saussure önceli olan Humboldt’un görüşlerinin, postyapısalcı düşünceye geçişte önemli bir basamak olduğu gösterilmeye çalışılacaktır. 

Keywords: