Özet:

Anadolu Selçuklu Devleti 13. yy.da kendilerine özgü oluşturdukları mimari üslupla eserler ortaya koymuşlardır. Anadolu Selçukluları döneminde din ve ilim mekânları olarak görülen medreseler, kervansaraylar, camiler, türbeler ve mescitler büyük önem taşımaktadır. Bu yapı türleri arasında yer alan mescitlerin ilk örnekleri mezar yapılarının belirli bir bölümünün ibadet mekânına dönüşmesiyle ortaya çıkmıştır. Mescitler, bulundukları bölgenin iklimsel, fiziksel ve sosyo-ekonomik durumuna göre kendine özgü mimari özellikler taşımaktadır. Anadolu Selçuklu döneminde yapılan mescitler diğer mimari yapılara kıyasla daha küçük ölçekte, sade, kare ve kareye yakın planlanan, özgün süslemelere sahip mekânlar olarak tanımlanmaktadır. Bu çalışmada Anadolu Selçuklu döneminde Konya kentinde yapılmış olan Bulgur Dede Mescidi, Hoca Hasan Mescidi, Karatay Mescidi, Sırçalı Mescit, Taş Mescit, Tahir ile Zühre Mescidi ve Zenburi Mescidi’nin iç ve dış mimari değerleri belirlenen yöntemle incelenmiştir. Seçilen mescitlerin özgünlük ve mevcut durumları dikkate alınarak analiz edilmiştir. Bu yedi mescit; değerlendirme sonucunda verilen değerlere göre A, B, C ve D gruplarına ayrılmıştır. Değerlendirme sonucunda özgünlüğünü en çok koruyan, nitelikli mescitler A grubunda yer alırken, özgünlüğünü en az koruyan ve mevcut durumu sorunlu mescitler ise D grubunda yer almaktadır.

Anahtar Kelimeler: