Özet:

Abstract Objective: To evaluate the bond strength of resin-based sealer to dentin after using different final irrigation solutions, one of which is alexidine dihydrochloride (ALX). Methods: A total of 90 human maxillary central teeth were used. The groups were designed according to the final irrigation solution applied, as follows: Group 1: 17% ethylenediamine tetra-acetic acid (EDTA), Group 2: QMix, Group 3: 2% chlorhexidine gluconate (CHX), Group 4: 1% ALX, and Group 5: Distilled water (Control group). All canals were obturated with gutta-percha and AH Plus. For bonding strength measurement, three horizontal sections of 2 mm thickness were obtained from each sample towards the coronal to apical. Push-out force was applied until bond failure occurred. Modes of failure were classified by examining each sample using a stereomicroscope as follows: adhesive (sealer-dentin or sealer-gutta-percha interface), cohesive (failure within sealer or dentin), mixed (failure in both the sealer and dentin). The Kruskal-Wallis H test was used for comparison among the groups (P < .05). Results: The mean highest values were obtained from the coronal, middle and apical regions, respectively (P < .05). The highest significant values for bonding strength was obtained in the EDTA group and the lowest in the control group (P < .001). There are no statistical differences among QMix, CHX and ALX groups, except for the coronal third, where the bond strength for the QMix was higher compared to the other two groups (P = .001). All samples showed the cohesive failure type in most. Conclusion: Bonding strength is high when EDTA is used in any of the three parts of the root canal. ALX showed similar bond strengths to CHX. Key Words: AH Plus, alexidine, bond strength, chlorhexidine, EDTA, Qmix Aleksi̇di̇n di̇hi̇droklorürün rezi̇n esaslı kanal patının bağlanmasına etki̇si̇ ÖZ Amaç: Bu çalışmanın amacı aralarında aleksidin dihidroklorürün (ALX) de bulunduğu farklı final irrigasyon solüsyonları kullanımı sonrası rezin esaslı kök kanal patının dentine bağlanma dayanımını değerlendirmektir. Yöntemler: 90 adet insan üst birinci keser dişi kullanıldı. Uygulanan son yıkama solüsyonuna göre gruplar şu şekilde oluşturuldu: Grup 1: 17% EDTA, Grup 2: QMix, Grup 3: %2 CHX, Grup 4: %1 ALX, Grup 5: Distile su (kontrol grubu). Tüm kanallar güta-perka ve AH Plus ile dolduruldu. Bağlanma dayanımı ölçümü için her bir örnekten koronalden apikale doğru 2 mm kalınlıkta üç yatay kesit elde edildi. Bağlantıda kopma oluşana kadar push-out kuvveti uygulandı. Bağlantı başarısızlığı, her bir örnek stereomikroskop ile değerlendirilerek şu şekilde sınıflandı: Adeziv (pat-dentin ya da pat-güta-perka arayüzünde), koheziv (pat ya da dentin arayüzünde), karma (hem pat hem dentinde). Gruplar arası karşılaştırmalar Kruskal-Wallis H testi ile yapıldı (P < .05). Bulgular: En yüksek ortalama bağlanma dayanımı değerleri sırasıyla koronal, orta ve apikal bölgede görüldü (P < .05). En yüksek ortalama bağlanma dayanımı değeri etilendiamin tetra-asetik asit (EDTA), en düşük kontrol grubundaydı (P < .001). Qmix’in, CHX ve ALX’le kıyaslandığında daha yüksek değer gösterdiği koronal bölge dışında, bu üç grup arasında farklılık yoktu. Tüm örneklerde en fazla koheziv başarısızlık görüldü. Sonuç: EDTA kullanıldığında kök kanalının her üç bölümünde de bağlanma dayanımı en yüksekti. ALX, CHX ile benzer bağlanma dayanımları gösterdi. Anahtar Kelimeler: AH Plus, aleksidin, bağlanma dayanımı, klorheksidin, EDTA, Qmix

Anahtar Kelimeler: