Özet:

Mevsimlik tarım işçileri, literatürde ağırlıklı olarak hayat koşulları ve sömürü ilişkileri bağlamında ele alınmaktadır. Ancak meselenin etnik boyutu büyük oranda göz ardı edilmektedir. Bu çalışmada, mevsimlik Kürt fındık işçileri ile işverenler arasında, gündelik hayatın bir parçası olarak her yıl hasat mevsiminde gerçekleşen karşılaşma, bir tür “etnik karşılaşma” deneyimi olarak tanımlanmaktadır. Bu çalışmada, Karadeniz’in önemli fındık üretim merkezlerinden biri olan Akçakoca’da yaşayan fındık üreticisi, işveren aile bireyleriyle derinlemesine görüşmeler yapılmış ve işverenlerin ürettikleri bireysel anlatılar aracılığıyla, ne tür etnik karşılaşma deneyimleri yaşadıkları ve etnik kimlik bağlamında “kendilik” ve “ötekilik” konumlarını nasıl inşa ettikleri sorusu cevaplanmaya çalışılmıştır. Alanda yapılan derinlemesine görüşmelerin yanında, fındık üreticisi bir ailenin üyesi olan bir araştırmacı olarak, benim bireysel etnik karşılaşma deneyimim de bu çalışmada, oto-etnografik bir veri olarak kullanılmaktadır. Bu noktadan hareketle, bireysel deneyimim ve alanda edinilen diğer anlatılar aracılığıyla, işverenler tarafından üretilen anlatıların 90’lı yılların başından bu yana geçirdiği dönüşüm, metin boyunca takip edilen temel izlek olarak belirmiştir.

Anahtar Kelimeler: