Özet:

“Biz Ahyelleriz. Bizim çocuğumuz, eline baston alıncaya kadar anılır (önemli şeyler yapar).” Muhammed Mehdî el-Cevâhirî, el-Cemhera, thk.; Adnân Dervîş, Vizâratu’s-Sekâfe, Dimeşk, 1991, s. 72; İbn Manzûr, Lisânu’l-‘Arab, Dâru Sâdir, Beyrut, XI, 232; Dîvânu’l-Bâkiyeteyn, s. 210; Dîvânu Tevbe b. el- Humeyyir, s. 57. el-Eğânî, XI, 247. Tezyînu’l-Esvâk, s. 96. Ebû Bekr Muhammed b. el-Hasen b. Dureyd el-Ezdî, Kitâbu'l-İştikâk, thk: Abdusselâm Muhammed Hârûn, Menşûrâtu Mektebeti'l-Musennâ, Bağdat, 1979, s. 299; Ali b. Ahmed b. Sa‘îd b. Hazm el- Endelûsî, Cemheratu Ensâbi'l-‘Arab, thk: Komisyon, 2. b., Dâru'l-Kutubi'l-‘İlmiyye, 2003, s. 291. H. Mehmed Zihnî, Meşâhîru’n-Nisâ’, Sadeleştiren: Bedrettin Çetiner, 1. b., Şamil Yayınevi, 1982, II, 180. Kaynaklarda, w AZ ve w `Z şeklinde de belirtilmektedir. Doğrusu ¼ `Z olmalıdır. Bkz. Semtu’l-Leâlî, I, 119; Leylâ el-Ahyeliyye Hayâtuhâ ve Şi‘ruhâ, s. 12. eş-Şi‘r ve'ş-Şu‘arâ’, s. 270; Abdulbedi‘ Sakr, Şâ‘irâtu'l-‘Arab, 1. b., Menşûrâti'l-Mektebi'l-İslâmî, 1967, s. 345; Dîvânu’l-Bâkiyeteyn, 203. Abdurrahman b. İshâk ez-Zeccâcî, Emâli'z-Zeccâcî, thk: Abdusselâm Hârûn, 2. b., Dâru’l-Cîl, Beyrut, 1987, s. 77. Mustafa Kılıçlı, "Leylâ el-Ahyeliyye", DİA, XXVII, 156

Anahtar Kelimeler: