Görüntüleme
29
İndirme
4
Bu çalışma ile Nelson Mandela’nın, -mahkumiyetine rağmen- emperyalizme ve ırkçılığa karşı sesini çıkaran ve Güney Afrika’nın ezilen halkı içerisinde Özne/nesne ilişkisinde bir sarsıntıya yol açan ‘susturulmuş/susturulmamış’ bir sömürge bireyi olarak incelenmesi amaçlanmıştır. Güney Afrika özgürlük yolunda, sömürgecilik ve ayrımcılıktan büyük acıların yaşandığı uzun bir yoldan kat etmiştir. Bu durum, yerli halkın cahilliğe ve yoksulluğa itilmesi, sonunda da kendi öz vatanında ötekileştirilmesi ve ezilmesine yol açan ırkçılık hegemonyasından kaynaklanmaktadır. Bu söylem, Güney Afrika yerli halkının kolektif kimliklerini tanımaları ve muhafaza etmeleri engellenmek suretiyle tatbik edilmiştir. Örneğin Batı, yerli halka ekonomi, din ve eğitim yoluyla yeni bir sömürge kimliği aşılamak suretiyle, kendi ‘Özne’ pozisyonunu sağlamlaştırma, batılı olmayanlara ise ‘nesne’ rolünü başka bir deyişle susturulmuş yerli rolünü verme yoluna gitmiştir. Böylesi bir ‘Özne/nesne ilişkisini yok etmek-ya da ‘söz hakkına’ sahip olmak için ‘susturulanlar’ kendi kolektif kimliklerini geri kazanarak zulmedenlerin hegemonyasına meydan okumalıdır. Bunu yapmak ezen güç tarafından sağlanan ve asla masum olmayan bilgi söylemiyle mümkün değildir, bu ancak çalınmış bir tarihi ve kişiliği reddedip, yerli halkın kendi özgün anlayışına sahip olmasıyla mümkün olabilir. Ezilenlerin ve susturulanların sesleri bu dönüşümle ‘duyulabilecek’ bu kişiler yine ancak böylesi bir dönüşümle ırkçılık tarafından kendilerine empoze edilen ezilmişlikten ve mağduriyetten kurtulabileceklerdir.
This study aims to investigate Nelson Mandela as a “successful/non-successful” colonial individual who, despite his imprisonment, made his voice against imperialism and racism and caused a turmoil in the self-reliance between the repressed peoples of South Africa. South Africa, on the way of freedom, has passed a long way of great suffering from colonialism and discrimination. This is the result of the racist hegemony that pushes the indigenous people into ignorance and poverty, and ultimately leads to their self-privacy and repression in their own homeland. This statement was practiced in order to prevent South African indigenous people from recognizing and preserving their collective identities. For instance, the West, through the introduction of a new colonial identity through the economy, religion and education of the indigenous people, has gone to the way of strengthening its ‘self’ position, and to the non-Westerns, in other words, to give its ‘subject’ role to a quiet indigenous role. Those who are ‘successed’ to destroy such a ‘self-to-object’ relationship—or have a ‘success’ right—have to challenge the hegemony of those who disbelieve by regaining their collective identity. It is not possible to do this by saying the information provided by the power and never innocent, it can only be possible by rejecting a stolen history and personality, and by having the indigenous people their own original understanding. The voices of the oppressed and silent will be "hearing" by this transformation, and they will only be able to get rid of the oppression and sacrifice imposed on them by racism by such a transformation.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
