Atıf Sayısı
3
Görüntüleme
6
Türkiye’de son on yıldır afet yönetimi anlayışında kriz yönetiminden risk yönetimine doğru bir dönüşüm gerçekleşmektedir. Katılımcılığa dayanan bu yeni yaklaşım, afet öncesinde tehlikelerin kavranmasını, bunların yol açabileceği zararların hesaplanmasını ve azaltılmasını amaçlamaktadır. Bu yolla gerçekleştirilecek afete duyarlı ve dirençli-dayanıklı bir toplumun inşasında (olabildiğince az etkilenme ve etkilerden hızla kurtulup eskisinden daha kaliteli yaşam çevreleri kurma) yerel yönetimlere ve sivil toplum kuruluşlarına büyük sorumluluklar düşmektedir. Ancak genel yönetim kültüründe yetki devri geleneği zayıf olan toplumsal sistemlerde yerel eyleyicilerin (aktör, fail) kendilerinden beklenen sorumlulukları yerine getirmelerine yarayacak bilgi, beceri ve deneyimleri (yani kapasiteleri) yeterince gelişmemektedir. Oysa depreme karşı direnç/dayanıklılık, ancak kırılgan grupların oluşturdukları taban örgütlerinin kapasiteleri gelişmişse gerçekleştirilebilir. Peki Van’da 2011 depremlerine kadar engelli grupları (için) kayda değer bir hazırlık yap(ıl)mamışken, son sekiz yılda herhangi bir adım atılmış mıdır; atılmışsa bunun içeriği nedir? Bu soruyu afet risk yönetimi açısından şöyle de sormak olanaklıdır: 2009 Hyogo Eylem Çerçevesi’nin geliştirilmiş hali olarak algılanabilecek 2015 Sendai Çerçevesi’nin Türkiye’de resmen benimsenmesinin etkileri artık gözlenebilir hale gelmiş midir? Bu makalede bu sorulara cevap ararken, Van’daki belediye ve engelli derneklerinin çalışmaları irdelenerek yerel örgütlenmelerin engellilerin afete karşı farkındalıklarının ve dirençlerinin yükseltilmesine bulundukları katkılar, kendi kapasiteleri, kendi aralarında ve afetle ilgili diğer kuruluşlarla yürüttükleri iş birlikleri, yapılan bir ampirik araştırmaya dayanarak sorgulanmaktır. Araştırmanın verileri 2018-2019’da derinlemesine görüşmelerle toplanmış ve nitel analize tabi tutulmuştur. Bulgular, Van’da engellilikle ilgili yerel örgütlerin, toplumun genelinde olduğu gibi afete yönelik farkındalıklarının zayıflığına, kendilerini sorun giderecek güçte eyleyiciler olarak görmediklerine ve bu yönde bir değişimi teşvik eden bir sosyo-politik iklimin eksikliğine işaret etmektedir. Makalede, engelli örgütlerinin çok boyutlu güçlenmesiyle bu sorunların aşılabileceği savunulmakta; bu doğrultuda, tabanda örgütlenmelerini ve yatay ilişkilerini geliştirebilecek iş birlikleri içinde afete hazırlanmalarını kolaylaştıracak bir dizi öneri geliştirilmektedir. Bu çalışma, Türkiye ölçeğinde engellilere yönelik dirençlilik çalışmalarına Van’ın yerel ortamından derlenmiş güncel ve gerçekçi katkılarda bulunmaktadır.
In the past decade, a change has occurred in the understanding of catastrophic management from crisis management to risk management. This new approach, based on participation, aims to understand the dangers before a disaster, to calculate and reduce the damages they may lead to. In the construction of a catastrophic and resistant society that will be carried out in this way (dealing away from as little impact and impacts as quickly as possible and creating better quality of life environments than before) the local governments and civil society organizations have great responsibilities. But the knowledge, skills and experience (i.e. their capacities) are not sufficiently developed to help local actors (actors, fail) fulfill their expected responsibilities in social systems with a weak tradition of power transfer. However, resistance to earthquakes can only be achieved if the capabilities of the base organizations that the vulnerable groups form are developed. So in Van until the 2011 earthquakes, while the disabled groups did not make a remarkable preparation, has any step been taken in the last eight years; what is the contents of it if it was thrown?It is possible to ask this question in terms of catastrophic risk management as follows: are the effects of the official adoption of the 2015 Sendai Framework in Turkey, which can be perceived as an improved state of the 2009 Hyogo Action Framework, now observable?While seeking answers to these questions in this article, the contribution of local organizations to the awareness and resistance of disabled people to the catastrophe by the work of the municipalities and disabled associations in Van is to be questioned on the basis of an empirical study, their own capabilities, their cooperation between themselves and other organisations related to the catastrophe.The data of the study was collected through deep discussions in 2018-2019 and subjected to quality analysis.The findings point to the weakness of the awareness of local organizations related to disability in Van, as in society as a whole, that they do not see themselves as the power to solve problems and the lack of a socio-political climate that encourages a change in this direction.The article defends that the multi-dimensional strengthening of disabled organizations can overcome these problems; in this regard, a series of proposals are developed to facilitate their organization in the base and the preparation for disaster within the unions that can develop their horizontal relations.This study is present in the current and realistic contributions of Van’s local environment to the work of resistance to disabled persons on the Turkish scale.
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
