Özet:

Geleneksel sanatların motif, kurgu ve renk kullanımlarının çağdaş Türk resminde yer alması 2. Dünya savaşından sonra başlayıp, savaş sorasında etkisi belirgin bir şekilde dikkat çekmektedir. Bu dönem Türk Resminde Avrupa sanatını taklitten uzak bir biçimde milli bir sanat oluşturma çabaları görülür. 1950’ler ise ressamların özgün biçimler geliştirmede geleneksel Türk Sanatlarından; hat, minyatür, halı, kilim, nakış, yazma vb. motiflerine yani geleneksel kaynaklara yöneldiği bir dönemdir. Cumhuriyet sonrası Türk resim sanatında, milli bir sanat dili geliştirme çabasında olan dönemin sanatçısının evrensel bir dil oluşturma gayreti de gözlemlenir.  Osmanlı döneminden Cumhuriyete geçişte geçmiş birikimlerini yeni ile yoğuran ve aktaran, aydın ve modern kadının sanat alanındaki rolü oldukça önemlidir. Bu çalışma Tanzimat’tan Cumhuriyet’e geçiş dönemi öncü kadın sanatçılardan Güzin Duran, Fahrünissa Zeid ve Maide Arel’in modern resmin olanakları ile geleneksel unsurları yansıttığı çalışmalarına dikkat çekmektedir. Geleneksel kaynaklardan beslenerek özgün sanat dili oluşturan kadın sanatçılara yönelik çalışmaların sınırlı olduğu görülmüş olup, bu alana katkıda bulunulması amaçlanmıştır. Tanzimatla başlayan modernleşme sürecinde kadının toplumdaki konumu geleneksel ve modernliği aynı anda içermekteydi. Bu konumun sonucu kadın sanatçıların modern yapıtlarında geleneksel kültür öğelerinin yansıması olarak biçimlenmiştir. 

Anahtar Kelimeler: