Abstract:

Türkiye, bağ alanı ve üzüm üretimi bakımından dünyada sırasıyla 5. ve 6. sırada olan büyük bir bağcılık ülkesidir. Bu sayısal değerlere topraklarındaki uygun bağ ekolojisi, zengin asma biyoçeşitliliği, ve toplumunun yüksek bağcılık deneyimi ile tarihsel kültürü ilave edildiğinde Türkiye, bağcılık açısından en büyük potansiyele sahip ülkeler arasında yer almaktadır. FAO 2013 yılı istatistiklerine göre ana değerlendirme şekilleri bakımından üzüm ve üzüm ürünleri ticareti dünyada 45.5 milyar doların üzerinde ekonomik büyüklüğe sahiptir. Türkiye bu ekonomik değerden 700 milyon Amerikan doları ile % 1.5 oranında bir pay alarak ülkeler sıralamasında 15. sırada yer almaktadır. Türkiye bağcılık potansiyelini ana değerlendirme şekillerinden sadece kuru üzüm bakımından etkin kullanmaktadır. Buna karşın özellikle sofralık üzüm ve şaraplık üzüm bakımından etkin olmayan bir durum söz konusudur. Bu noktada bağcılığa başlarken üreticilerin rasyonel tercihlerde bulunmasından başlayıp, verimi ve verimliliği artırmaya, üzüme katma değer katmaya ve üzümü hammadde kabul edip işleyen gıda sanayicileri ile ilişkilerine kadar bir dizi sorun ve yapılması gerekenler bulunmaktadır. 

Keywords: