Görüntüleme
19
Osmanlının son dönemlerini ele alan romanlarda ailelerin ve devletin çöküşü, Osmanlı hayat tarzının da sembolü olarak görülen konakların çöküşü ile özdeşleştirilerek verilir. Devleti temsil eden bu konakların/ailelerin reisleri de çöken devletin yöneticilerinden izler taşır. Nitekim edebiyatın en kadim temlerinden olan baba-evlat ilişkisinin “mitolojiden dinlere kadar uzanan geniş bir alanda” kendine yer bulması, bu temin “iktidar-muhalefet, eski-yeni, modern-gelenek” gibi pek çok çatışmanın sembolü olarak kullanılabilmesindendir. Güntekin’in birçok romanında da merkezde bulunan ve benzer özelliklerle çizilen “baba” karakterleri, otorite boşluğunu sembolize edecek şekilde ele alınmıştır. Neredeyse tüm romanlarında değişmeyen figür, “otoriter olamayan babalar” ve buna bağlı olarak “dağılan, parçalanan aileler”dir. Güntekin’in kaleme aldığı romanların adeta değişmeyen bu otorite boşluğu yaşadığı dönemdeki siyasi boşluğun bir yansıması, otoritesini yitirmiş devlet adamlarının bir izdüşümü olduğunu romanlarında verilen satır aralarında görmek mümkündür. Otoritesini kaybetmiş bu babalar bir yandan ithal edilen yeni değerler karşısında değerlerini aktaramayan, yeni değerlere uyum sağlayamayan böylece ailesini çökmekten kurtaramayan son Osmanlı neslini, bir yandan da ithal edilen değerler karşısında eli kolu bağlı yönetici kadrolarını temsil etmektedir. Güntekin’in romanlarında sorumluluk koltuğundaki memurların da aynı çizgilerle –pasif, yorgun, yaşlı ve zamanın gerisinde kalmış- çizilmesi de bu kanımızı destekleyen önemli bir göstergedir. Bu yargılar en bariz şekilde Acımak, Ateş Gecesi ve Eski Hastalık romanlarında görüldüğünden makale bu üç romanla sınırlandırılmıştır. Reşat Nuri Güntekin’in romanlarının merkeze alındığı bu çalışmada Güntekin’in babaya yüklediği imaj anlamlandırılmaya çalışılmıştır.
In the novels discussing the last periods of the Ottoman, the collapse of the families and the state is identified with the collapse of the hostels, which are also seen as a symbol of the Ottoman lifestyle. The roads of these residents/families representing the state are also traced by the rulers of the falling state. Indeed, the fact that the father-son relationship, one of the most ancient subjects of literature, has its place "in a wide sphere ranging from mythology to religions", is that this assurance can be used as a symbol of many conflicts, such as "power-controversy, old-new, modern-tradition". In Güntekin's many novels, the "father" characters, also in the center and drawn with similar characteristics, have been treated in a way that symbolizes the emptiness of authority. The unchanged figure in almost all of its novels is "fathers who cannot be authorized" and consequently "divided, divided families". It is possible to see this unchanged authority gap in the novels that Güntekin has taken; a reflection of the political gap in the period in which he lived, a distraction of the government men who lost his authority, the lines given in his novels. These fathers who have lost their authority, on the one hand, represent the last Ottoman generation that cannot transfer their values against the new imported values, which cannot adapt to the new values so that it cannot save its family from the collapse, on the other hand, represent the hand-handed managing staff against the imported values. In Güntekin’s novels, the drawing of the officers on the chair of responsibility with the same lines – passive, tired, old and behind time – is an important indicator that supports our blood. Since these judgments are most clearly seen in the Novels of Peace, Fire Night and Ancient Disease, the article is limited to these three novels. In this work, where the novels of Reşat Nuri Güntekin were taken to the center, the image that Güntekin uploaded to his father was tried to be understood.
Alan : Filoloji; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
