Özet:

Giriş ve Amaç: 2010 -2014 yılları arasında hastanemiz yoğun bakım ve servislerde yatan ve sepsis ile takip edilen hastaların kan kültürlerinden izole edilen etken profilinin dağılımı ve antibiyotik duyarlılığının incelenmesi amaçlanmıştır. Yöntem ve Gereçler: Bakteriyemi ile takip edilen 208 hasta retrospektif olarak incelenmiştir. İzolatların antibiyotik duyarlılığı Vitek -2 otomatik kültür tanımlama ve antibiyogram sistemi ile çalışılmıştır. Bulgular: Bakteriyemi ve sepsis etkeni olduğu düşünülen 208 kan kültürü çalışmaya alınmıştır. Üremelerin 105’inde (%50,5) Gram pozitif (GP), 97’sinde (%46,6) Gram negatif (GN) bakteri, 6 tanesinde (%2,9) ise Candida spp. izole edilmiştir. En sık rastlanan GN bakteri E.coli (%20,19),sık rastlanan GP bakteri ise S.epidermidis (%17,7) olmuştu. E.coli’de % 94,8 ile amikasine ve % 94,4 ile imipeneme karşıyüksek duyarlılık tesbit edilmiştir. Karbapenemler Enterobactericeae’ya karşıetkili antibiyotik olarak bulunmuştur. Pseudomonasspp.’yeetkili antibiyotik amikasin iken, Acinetobacterspp.’yeetkili antibiyotik tigesiklin olarak saptanmıştır. Metisilin direnci S. aureus’da %15,79, KNS ‘de ise %75 olarak saptanmıştır. Vankomisin direnci Enterokoklarda %40 olarak bulunmuştur. Tartışma ve Sonuç: Merkezden merkeze ve hatta aynı merkezde farklı zamanlarda değişim gösterebilen mikroorganizmaların dağılım ve duyarlılık profilinin güncellenmesi ve giderek sıklığı artan MRSA, VRE, ESBL pozitif bakteriler için daha sıkı antibiyotik uygulama tedbirleri gerekmektedir. Bu nedenle Klebsiella, E.coli, çoklu dirençli Pseudomonas, Acinetobacter ve MRSA enfeksiyonlarında ampirik tedaviye karbepenem ve / veya glikopeptidler ile başlamak ve kültür sonuçlarına göre tedaviyi devam ettirmek doğru bir yaklaşım olabilir

Anahtar Kelimeler: