Batı Anadolu'daki geleneksel konutların çoğu hımış (geleneksel ahşap karkas) yapı tekniğiyle inşa edilmiştir. Bu geleneksel konutların bozulmaları daha çok terk edilmelerinden kaynaklanmaktadır. Terk, yapının taşıyıcı sisteminin çevresel etkilere karşı savunmasız kalmasına neden olmakta ve zamanla yapıyı sismik yüklere karşı zayıflatmaktadır. Bu kapsamda, Orhaneli evleri üzerinde bir vaka çalışması yapılmıştır. Yapılan analiz ve belgelere dayalı olarak bu evlerin korunmasına yönelik yapı ölçeğinde öneriler sunulmuştur. Bu çalışmada kullanılan 20 evin basitleştirilmiş limit analizinin sonuçları sunulmuş ve bu yapıların karmaşık bağlantı detaylandırması ile sonlu elemanlar modellemesine olan ihtiyacın altı çizilmiştir. İncelenen evlerin çoğunluğunun 50 yılda aşılma olasılığı %50 olan sismik olaylara dayanıklı olduğu, ancak 50 yılda aşılma olasılığı %10 olan sismik olaylar için evlerde güçlendirme yapılması gerektiği görülmüştür.
Most of the traditional houses in western Anatolia are a type of hımış (traditional timber frame) structure. Deterioration of these traditional houses is mostly due to their abandonment. Abandonment causes the structure’s load-bearing system vulnerable to environmental effects and ultimately weakens the structure against seismic loads. A case study is performed on the Orhaneli houses. Building-scale suggestions are proposed towards the conservation of these houses based on the performed analysis and documentation. The results of simplified limit analysis of 20 houses utilized in this study are presented and the need for finite element modeling of these structures with sophisticated connection detailing is underlined. It is observed that the majority of examined houses are resilient for the seismic events of 50% probability of exceedance in 50 years, however, they need to be retrofitted for the seismic events of 10% probability of exceedance in 50 years.
Field : Mühendislik
Journal Type : Uluslararası
Relevant Articles | Author | # |
---|
Article | Author | # |
---|