Abstract:

Millî marşlar, onu oluşturan milletlerin şuurunu ve karakterini ortaya koyan eserlerdir. Türk milletinin karakterini ifade eden “istiklâl” kelimesi de millî marşın odağında yer almış ve ona ad olmuştur. İstiklâl Marşı’nı kaleme alan şair Mehmet Âkif Ersoy, burada sömürgeci Batı’nın medeniyet anlayışı ve silah gücünün karşısına manevî bir güç olan imanı ve vatan sevgisini çıkarmıştır. Bu yönüyle Âkif, yalnızca bir şair değil aynı zamanda bir aydın olarak da görülmelidir. Yaşadığı çağa tanıklık etmenin ötesinde Âkif, yaşanan acıları derinden hissetmiş ve şiirlerinde zalimi lanetlemenin yanında milletini içinde bulunduğu durumdan kurtarmak için çözüm önerileri sunmuştur. Şairin, İstiklâl Marşı dışında en bilinen eseri, Safahat üst başlığıyla yayımlanmış olan şiirleridir. Âkif’in 1911-1933 tarihleri arasında yayımlanan yedi şiir kitabı okunduğunda orada yer alan anlam ve imgelemin İstiklâl Marşı’na yakın bir şekilde seyrettiği görülebilir. Bu durum bize Mehmet Âkif Ersoy’un toplumu istiklâle kavuşturacağına inandığı “epos”unun aslında uzun zamandır onun zihninde kurgulanmakta olduğunu göstermektedir. Yani denebilir ki Âkif İstiklâl Marşı’nı yazmaya, Safahat’taki şiirleriyle zaten başlamıştır. Bu çalışmadaki amacımız, İstiklâl Marşı’ndaki imgelem ve anlamlar üzerinden bir Safahat okuması yapmak ve iki eser arasındaki ortaklıkları tespit etmeye çalışmaktır.

Keywords: