Görüntüleme
26
İndirme
4
Bu makale, meçhul râvi anlayışının hicrî dördüncü asırdaki gelişimini incelemeyi amaçlamaktadır. Bu çerçevede meçhul râvi tespitinin hicrî dördüncü asırda aktif bir şekilde devam edip etmediği, meçhul râviler belirlenirken hangi ölçütlerin kullanıldığı ve münekkidin bu bağlamda kullandığı terminolojinin ne olduğu gibi hususlar irdelenecektir. Bunun yanı sıra münekkidin tespit ettiği râvilerin bölgeleri ve isnatlarının karakteristiğine odaklanarak meçhul râvi profiline ilişkin daha net bir resim çizilecektir. Bu bilgiler ışığında, hadis ve ricâl tenkit tarihine ilişkin anlatılarda meçhul râvilere bir yer tayin edilmeye çalışılacaktır. Makalede hicrî dördüncü asırda telif edilen Ukaylî’nin (ö. 322/934) ayrıntılı ve sistematik özelliğe sahip Kitâbü’d-Duʻafâ isimli eseri esas alınmıştır. Nihaî olarak, meçhul râvi anlayışının mezkûr yüzyılın gerek yaklaşım gerekse terminoloji bakımından hicrî üçüncü asırda teşekkül eden bir anlayışın devamı niteliğinde olduğu görülmektedir.
This article aims to explore the evolution of the mechhul râvi understanding in the Hicrian fourth century. In this framework, it will be discussed what are the criteria used and what the terminology used by the monkide in this context, when the monkide is determined, whether the detection of the monkide continues actively in the fourth century of Hicri, whether the monkide is determined and what the terminology used in this context. In addition to this, a clearer picture of the profiles of the mosquito will be drawn by focusing on the characteristics of the areas and isnates of the mosquito identified by the mosquito. In the light of this information, the story of the hadith and the story of the rical tenk will be attempted to determine a place for the mechhul râviles. The fourth edition of the book is written in the fourth edition of the Book of the Holy Spirit. 322/934) Based on the work of the Book of Du’afâ with detailed and systematic characteristics. In fact, it is clear that the understanding of mechhul râvi is a continuation of the understanding that is formed in the third century in terms of terminology, if it is necessary to approach the mezkûr century.
This article aims to examine the development of the approach of the unknown narrator in the fourth century of hijra. In this framework, issues such as whether the determination of unknown narrators continued actively in the fourth century of hijra, which criteria were used to determine the unknown narrators, and what terminology the critic used in this field would be examined. In addition, a clearer picture will be drawn regarding the profile of the unknown narrator by focusing on the regions and the characteristics of the chains of the transmitters identified by the critic. In the light of this information, a place will be signed for unknown narrators in narratives related to the history of hadith and rijāl criticism. In the article, the detailed and systematic work of ʻUqaylī (d. 322/934), named Kitāb al-Duʻafā, which was written in the fourth century of the hijra, was taken as a basis. Finally, it is seen that the approach of the unknown narrator in the above-cited century is a continuation of the one that was formed in the third century of the hijra in terms of both understanding and terminology.
Alan : İlahiyat
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
