Özet:

Dil, sürekli gelişen ve değişen bir mekanizmadır. Bu değişim ve gelişim dilin bünyesindeki bazı gramatikal unsurları etkilediği gibi kelimeleri de etkiler. Kimi kelimeler konuşma ve yazı dilinde aynen korunurken kimileri de kullanımdan düşer. Bir dilin tarihi devirlerinde var olup bugün yazı dilinde kullanımdan düşmüş kelime veya şekiller ilgili kaynaklarda veya sözlüklerde Fransızca kökenli olan “arkaik” terimiyle karşılanmaktadır. Arkaik kelimeler ait olduğu dilin tarihi ve kökeniyle ilgili izler taşıdıkları gibi toplumun kültürel zenginliklerini de yansıtmaları bakımından çok önemli bir yere sahiptir. Türk dili edebi eserlerde kullanılan arkaik kelimeler bakımından geniş bir söz dağarcığına sahiptir. Bu söz dağarcığını en etkin bir şekilde kullanan yazarlardan biri de son dönem Türk hikâyeciliğinde kendine özgü bir yere sahip olan Mustafa Kutlu’dur. Kutlu’yu farklı ve özel kılan etkenlerin başında Kutlu’nun eserlerinde halk edebiyatı ve halkbilim unsurlarını incelikle kullanması gelir. Onun eserlerini okurken bugün Standart Türkiye Türkçesinde kullanılmamakla birlikte diğer Türk lehçelerinde ya da Anadolu ağızlarında varlığını sürdüren hatırı sayılır sayıda arkaik (eskicil) kelimeye karşılaşmamızın nedeni de budur. Çalışmamıza konu olan Beyhude Ömrüm adlı hikâyesi de bu yönüyle dikkat çekicidir. Bu yazıda Mustafa Kutlu’nun Beyhude Ömrüm adlı hikâyesinde yer alan arkaik olarak kabul edilebilecek kelimeler tespit edilmiş, tespit edilen kelimeler alfabetik sıraya göre dizilmiştir. Daha sonra sözlüklerin ve diğer kaynakların yardımıyla kelimelerin anlamları ve tarihsel süreçteki gelişimleri üzerinde durulmuş, Anadolu ağızlarındaki kullanımlarıyla ilgili bilgi verilmiştir.

Anahtar Kelimeler: