Özet:

Türkçe konuşanlarla Farsça konuşanların ve hâliyle Türkçe ile Farsçanın yaklaşık iki bin dört yüz yıllık bir münasebeti bulunmaktadır. Bu münasebet dikkate alınınca iki dil arasındaki kelime alışverişi de kaçınılmaz hâle gelmektedir. Bu alışverişin yazı diline yansımış hâli bulunmakla birlikte bir de halk ağzı vechesi söz konsudur. Farsçadan Anadolu ağızlarına geçen birçok kelime mevcuttur. Anadolu ağızlarındaki yabancı kelimeler üzerine yapılan çalışmalar Andreas TIETZE ile birlikte başlamıştır. Bu çalışmada TIETZE’nin 1967 yılında Oriens dergisinde yayımlanan “Persian Loanwords in Anatolian Turkish” adlı makalesine ek sayılabilecek Farsçadan Giresun ve yöresi ağızlarına geçmiş on yedi kelime üzerinde durulmuştur. Bu kelimelerden bazıları sadece Giresun ağzında bulunurken bazıları Giresun ağzında da bulunmaktadır. Çalışmada üzerinde durulan kelimeler şunlardır: biçik, carmuk, cazu, cilim, cü cü, cücük, çangal, çencik, çor, haccak, keyfanı, kef, merülcen, şah, şenlik, tay, tıman. Çalışma kapsamında, mezkûr kelimelerde gerçekleşen ses değişmeleri gösterildikten sonra her kelime kendisine ayrılan madde başında köken ve fonetik olarak ayrıca değerlendirilmiştir. Bu on yedi kelimeden bazıları Derleme Sözlüğü’nde yer almamakta, bazıları ise Derleme Sözlüğü’nde bulunduğu hâlde Giresun ağzında kullanıldığına dair herhangi bir kayıt bulunmamaktadır.

Anahtar Kelimeler: