Özet:

“Bir şeyi kendine ait olan, olması gereken konumundan başka konuma koymaktır.” diye tarif edebileceğimiz, halk dilinde “haksızlık” kelimesiyle ifade edilen “zulüm”, hayatın değişik alanlarında değişik suretlerde kendisini göstermektedir. Zulmün en büyüğü de “şirk” yani yarattığı bir şeyi, bir yaratılmışı Allah’a ortak koşmaktır ki, bütün zulümlerin kaynağı budur. “Haksızlık karşısında susan dilsiz şeytandır.” öğretisinin de işaret ettiği üzere zulüm, yaratılışın safiyetini yitirmemiş fıtrat-ı selîme sahibi ve sağlıklı düşünebilen akl-ı selîm sahibi insanın razı olacağı bir şey değildir. O yüzden de türüne ve yerine göre tepki görmüş; insanlar onunla mücadele etmişlerdir. Bunların bazısı dinî ve tarihî kaynaklarda yer almaktadır. Bu mücadeleler arasından “Firavun ailesinden inanmış kişi”nin, onun zulmüne karşı Hz. Musa için verdiği mücadele Kur’ân-ı Kerîm’de anlatılan ibretâmiz kıssalardandır. Hz. Musa ile aralarındaki mücadelelerden yılmış olan Firavun, çaresizlik psikolojisi ile “Beni bırakın, Musa’yı öldüreyim.” deyince, bir insanın “Rabbim Allah’tır.” demekten dolayı öldürülemeyeceği teziyle mücadele başlatmıştır. İnanmış kişi hoş üslupla, düşünmeye davet eden konuşmalarıyla, akla hitap eden misaller vererek vs. milletinin önüne düşmüş; fakat Firavun’un baskısı altında alıştıkları esaret psikolojisinden kurtarılmaları mümkün olmamıştır. Milletinden istediğini alamayan inanmış kişi, verdiği samimi mücadelenin sonunda hak ettiği ecri Rabb’inden almış; onların her türlü kötülüğünden onu korumuştur.

Anahtar Kelimeler: