Özet:

Fereydûn-i Muşîrî, (1305-1379 hş./1926-2000) 20. yüzyıl Çağdaş İran Edebiyatı’nın öncü şairlerinden birisidir. Edebiyatla iç içe bir ailede büyüyen Fereydûn-i Muşîrî , okuma yazmayı öğrendikten sonra Hâfız-i Şîrâzî , Sa’dî-yi Şîrâzî , Firdevsî  ve Nizamî-yi Gencevî gibi şairlerin eserlerini okumaya başlamıştır. Şiir yazmaya lise yıllarında başlayan şair, üniversitenin ilk yıllarından itibaren gazellerini ve mesnevîlerini kaleme almıştır. Fereydûn-i Muşîrî yeni şiir de denilen Nîmâ tarzı şiir ile Şi’r-i Sepîd (serbest şiir) arasındaki geçişte, geleneğe yakın durmayı seçmiş bir şairdir. Yaklaşık altmış dört yıl süren edebî hayatı boyunca yirmi bir şiir mecmuası ve iki derleme kitap yayımlayan Fereydûn-i Muşîrî, “Kûçe” (Sokak) adlı en meşhur şiiriyle şöhrete kavuşmuştur. Bu şiir, şairin adıyla çağrışım yaptıran bir eser olma özelliği de taşımaktadır. Bu makalede öncelikle meşrutiyet sonrası İran edebiyatının seyri, yeni şiirin doğuşu ve yeni şiir kalıplarından kısaca bahsedilmiş ardından Fereydûn-i Muşirî ’nin hayatı ve edebi kişiliği hakkında bilgi verilmiştir. Çalışmamızda Fereydûn-i Muşîrî’nin duygu ve düşünce âleminde bir nebze olsun gezinmek ve bu şekilde onun kişiliğini tanımak ve tanıtmak amacı güdülmüştür. 

Anahtar Kelimeler: