ASOS INDEKS
Görüntüleme
4
Tefsir ilminin mahiyetine ve sınırlarına dair tartışmalar klasik dönemden günümüze kadar süregelmiştir. Bazı müfessirler ve tefsirle iştigal eden kimi âlimler tefsir ilminin sınırlarına dair görüş beyan etmiş ve değerlendirmede bulunmuşlardır. Tahkik dönemi âlimlerinden olan Ebû Hayyân el-Endelüsî (öl. 745/1344) de el-Bahru’l-muhît isimli eserinin hem mukaddimesinde hem de muhtevasında ortaya koyduğu görüş ve uygulamalarıyla tefsir ilmine belli bir sınır çizme çabası sergilemiştir. Ebû Hayyân ayrıca mukaddimenin sonlarına doğru tefsir ilmine yardımcı olan ilimler ve bunların hangi açılardan tefsire katkı sunacağı üzerinde durmuş son kısmında ise tefsir ilminin tarifini yapmış ve tanımın unsurlarını açıklamıştır. Müellifin gerek tefsire yardımcı olan ilimleri sayarken gerekse yaptığı tanımın unsurlarını izah ederken söyledikleri de yine tefsir ilmine sınır çizme gayretinin bir işareti olarak düşünülebilir. Ebû Hayyân’ın bu çabalarının yanı sıra tefsir ilminin kapsamına girmeyen konuların detayına girmeleri nedeniyle zaman zaman müfessirleri eleştirmesi, tefsir ilminin sınırlarına riayet edilmesine önem verdiğini göstermektedir. Ebû Hayyân’ın dile getirdiği ilkelere genellikle riayet ettiği görülmekle birlikte, çizdiği çerçevenin dışına çıktığı durumlar da söz konusudur. Kısaca özetlediğimiz tespitlerden hareketle kaleme alınan bu makalede, Ebû Hayyân’ın el-Bahru’l-muhît adlı eseri bağlamında tefsir ilminin sınırlarına ilişkin yaklaşımı ele alınacaktır. Bu doğrultuda çalışmamız, Ebû Hayyân’ın eserinde konuya dair açıklamalarını inceleyerek tefsir ilminin mahiyeti ve sınırlarına ilişkin literatüre katkı sağlamayı amaçlamaktadır. Araştırmada, tefsir ilminin sınırlarına dair ilkelerine eser boyunca büyük oranda riayet ettiği, bazı durumlarda ise belli bir amaca binaen veya herhangi bir amaç gözetmeksizin belirlediği sınırların dışına çıktığı sonucuna ulaşılmıştır.
From the classical period to the present, there have been ongoing discussions on the nature and boundaries of the science of tafsīr. Some commentators and those whoe were involved in the field stated opinions on the boundaries of the science of tafsīr. One of the scholars of the tahqīq period, Abū Ḥayyān al-Andalusī (d. 745/1344), attempted to define the limits of the science of tafsīr through both in the introduction and body of his work, al-Baḥr al-muḥīt. Towards the end of the introduction, Abū Ḥayyān also focused on the sciences that support the science of tafsīr and how they would advance it. In the final section, he defined the science of tafsīr and discussed its components. One could interpret the author's assertions regarding the sciences that support tafsīr as well as his explanation of the definition's components as an indication of his efforts to define the field of tafsīr science. The fact that Abū Ḥayyān occasionally criticizes the commentators for delving into specifics about topics outside the purview of tafsīr science indicates how much he values adhering to its limitations. While it is evident that Abū Ḥayyān generally adhered to the ideas he articulated, there are instances in which he deviated from the outline he provided. This article will address Abū Ḥayyān's perspective on the limits of the science of tafsīr within the framework of his book al-Baḥr al-muḥīt. Our study hopes to contribute to the literature on the nature and boundaries of the science of tafsīr by analyzing at Abū Ḥayyān's explanations of the topic in his work. According to the study's findings, Abū Ḥayyān largely complies with the rules governing the boundaries of the science of tafsīr throughout his work, however occasionally he deviates from them for specific or no reasons at all.
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
