Özet:

Engellilik tüm dünyanın bir gerçeği olduğu gibi, ülkemizdeki pek çok aileyi doğrudan ilgilendiren sosyal somut bir vâkıadır. Engellilik hususunda önem arz eden, engelli bireylerin hayata tutunmalarını sağlamaya, karşılaştıkları sorunları çözmeye ve minimize etmeye yönelik irade ve çaba sergilemektir. Bu da hem engelli bireylerin kendilerine, hem de toplumun engellilere yönelik sorumluluklarını yerine getirmesine bağlı bir durumdur. Makalede engellilere yönelik manevî bakımın hadislerdeki dayanakları araştırılmıştır. Bu bağlamda engellilerin manevîyatlarını güçlendirme, hayata bağlılıklarını artırma, iç dünyalarıyla barışık olma gibi insan merkezli bütüncül hizmetleri ifade eden ve toplumun yükümlülükleri arasında yer alan manevî bakım konusuna dikkat çekilmiştir. Engellilerin manevî ihtiyaçlarının giderilmesinde onlara sevgi ve ilgi ile yaklaşılmasının yanısıra, onlara ümit ve moral vererek telkin, teskin, teselli ve tavsiyede bulunulmasının önemi ortaya konulmuştur. Engelli bireylerin sabır, tahammül, şükür ve imtihan olma ve mükâfatından yararlanmayı ümit etme gibi sorumluluklarının farkında olmalarının, toplumun da sorumlulukları bağlamında onlarla iş birliği yaparak desteklerini esirgememelerinin, onları rahatsız edecek tutum ve davranışlardan kaçınmalarının ve engellilere her hususta gereken yardımı yapmalarının önemine dikkat çekilmiştir. Ayrıca çalışmada Hz. Peygamber’in engellilik gerçeğine bakışı ve engellilere yaklaşımı bağlamında ulaşılan tespitlerin birey ve toplum için ifade ettiği mana ortaya konulmaya çalışılmıştır.

Anahtar Kelimeler: