Özet:

Ergin Günçe, (1938-1983) 1950’li yıllardan itibaren etkili olan şiir anlayışları, hareketleri içerisinde yer almadan özgün bir anlayışla kendi poetikasını inşa eden şairlerden biridir. Ergin Günçe’yi özgün kılan yazdığı dönemlerdeki hâkim şiir anlayışlarından etkilenerek kendi poetikasını oluşturmasıdır. Günçe, Garip şiir anlayışının halk söyleyişine yakın kelime dünyasını, alaysı söylemini; İkinci Yeni’nin de imgesel yaklaşımını kendi şiirinde sentezlemiştir. Romantik ve lirik söyleyişin ağır bastığı şiirlerinde belirgin bir Nazım Hikmet etkisinden de bahsetmek mümkündür. “Ölüm”, “yaz”, “çocukluk” gibi temaları ön plana çıkarmasının arka planında da kişisel tecrübelerinin (otobiyografik izlerin) etkisi vardır. Bir uçak kazasında kırk beş yaşında hayatını kaybeden Günçe’nin, herhangi bir şiir hareketi ya da anlayışına bağlı bir şair olmadığı ve poetikası etkilenmeler bağlamında değerlendirildiği için edebiyat tarihi ve araştırmalarında ele alınmadığı söylenebilir. Ancak bütün bu etkilere rağmen Ergin Günçe’nin -öncü ya da zirve bir edebi şahsiyet değilse de- sentezleyici poetikasının Cumhuriyet dönemi Türk şiiri tarihinde dikkate alınması gerektiği söylenebilir. Bu makalede öncelikle Ergin Günçe’nin şiirlerini yazdığı dönemin edebi koşulları hakkında bilgi verilecektir. Ergin Günçe’nin biyografisi üzerinde kısaca durulacak ve şiir anlayışı ortaya konmaya çalışılacaktır Şairin şiir anlayışının oluşmasındaki etkenlere değinildikten sonra şiirleri tematik açıdan değerlendirilecektir.

Anahtar Kelimeler: