Özet:

Bu çalışma; 7-11 yaş grubu çocuklarda enürezis sıklığı ve risk etkenlerini belirlemek amacı ile planlanmıştır. Tanımlayıcı nitelikte olan araştırmamızın örneklemini 2012-2013 eğitim-öğretim yılında bir ilçe merkezinde bulunan iki ilköğretim okulunda öğrenim gören 351 öğrenci oluşturmuştur. Veriler sosyo-demografik özellikler ve çocuğun idrar alışkanlığı ile beraber enürezisin varlığı ve risk etkenlerinin sorgulandığı 24 sorudan oluşan anket formu ile toplanmıştır. Elde edilen veriler bilgisayar ortamında değerlendirilmiştir. Öğrencilerin yaş ortalaması 9,15±1,46’dır. Öğrencilerin %50.,9’u kız, %49’u ise erkektir. Çalışma grubunda enürezis sıklığı %18,2 olup kızlarda %53,1, erkeklerde %46,9 olarak belirlenmiştir. Enürezis olan çocukların ebeveynlerinde enürezis öyküsü %54,1, kardeşlerinde %37,7 olarak saptanmıştır. Ebeveynlerin %53,8'i enürezis için bir şey yapmadığını, % 46,2'si bazı geleneksel uygulamalar yaptığını ifade etmiştir. Aileler genel olarak enüretik çocuğunun tedavisine olumlu bakmakta, fakat çoğunluğu tedavi için hiçbir girişimde bulunmamaktadır. Tedaviye olumlu bakan ailelerin bir kısmı ise enürezis için tıbbi yardım almak yerine geleneksel yöntemleri kullanmaktadır.

Anahtar Kelimeler: