Özet:

Türkiye’de 1980 sonrası dönemde küreselleşme, uluslararası rekabet ve liberal uygulamaların etkisiyle esnek üretim politikaları yaygınlaşmıştır. İşgücü piyasasında yapısal değişimler ortaya çıkmıştır. Alt işveren uygulaması istisna durumdayken günümüzde asli uygulama haline gelmiştir. İşveren tarafının sorumluluğunu alt işverenlere devrettiği sıkça görülmektedir. Bu yolla mali veya idari sorumluğu azaltmayı amaçlamaktadır. Türk İş Hukuku’nda alt işveren uygulaması hakkında sınırlayıcı düzenlemeler yer almaktadır. Ancak bu sınırlamalar sorunları önlemekte yetersiz kalmıştır. Diğer yandan birden çok sınırlayıcı madde olması durumun anlaşılmasını zorlaştırmaktadır. Geçmişten günümüze sorunları artarak devam eden kamu sektörü alt işveren çalışanları 2018 Ocak ayından itibaren sürekli işçi statüsüne geçmişlerdir. Diğer yandan özel sektör alt işveren çalışanlarının sorunları devam etmektedir. Güvencesizlik, kayıt dışı istihdam, sendikasızlık, kıdem tazminatı, yıllık izin hakkı, düşük ücret, eşit olmayan muameleye maruz kalma gibi birçok hak kayıplarının devam ettiği görülmektedir. Bu çalışmada betimleyici bir metodla alt işveren uygulaması ve unsurları mevzuatsal temelde tanımlanmıştır. Özel sektör alt işveren çalışanlarının sorunları değerlendirilmiştir. Sonuç olarak önerilerde bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler: