Özet:

İbnü’l-Arabî, tasavvufun öncü isimlerinden biri ve kendi ekolünün kurucusu olarak, İslam dünyasına ve tasavvuf geleneğine büyük katkılarda bulunan önemli bir şahsiyettir. Endülüs’te doğmuş olmasına rağmen, irfan yolculuğunu Anadolu’ya taşımasıyla bu coğrafyada da derin izler bırakmıştır. Böylelikle Anadolu, İbnü’l-Arabî’nin fikirlerinin ve öğretilerinin kök saldığı önemli merkezlerden biri olmuştur. Onun Anadolu’daki irfan yolculuğu, düşünce dünyasını büyük ölçüde zenginleştirmiş ve bu topraklarda kendine özgü bir miras bırakmıştır.

İslam dünyasının yanı sıra özellikle Anadolu’daki sufiler ve düşünürler, İbnü’l-Arabî’nin öğretilerini benimsemiş ve bu öğretileri Anadolu tasavvuf geleneğinde yaşatmaya çalışmışlardır. İbnü’l-Arabî’nin tasavvuf anlayışı, “Vahdet-i Vücud” (Varlığın Birliği) doktrini etrafında şekillenir. Bu doktrin, evrenin bir bütün olarak Allah’ın varlığında birleştiğini öne sürer. Ona göre yaratılmış her şey Allah’ın tecellisi ve birliğinin yansımasıdır. İbnü’l-Arabî’nin bu anlayışı, tasavvuf düşüncesinde önemli bir değişikliğine işaret etmektedir. Zira İslam tasavvufunda sıkça kullanılan semboller ve metaforlar üzerine derinlemesine çalışmalarıyla İbnü'l-Arabî, aynı zamanda insanın Allah’a ulaşma sürecini açıklamış ve tasavvufi yolları detaylı bir şekilde ele almıştır. Şiirsel eserleri ve felsefi yazıları, onun düşüncelerini daha geniş bir kitleye ulaştırmış ve tasavvuf dünyasında etkileyici bir figür olmasını sağlamıştır. Dolayısıyla İbnü’l-Arabî’nin Anadolu’da bıraktığı miras, öğrencileri, müridleri ve takipçileri aracılığıyla nesilden nesile aktarılarak yaşatılmıştır. Onun irfan yolculuğu, bu topraklarda bir manevi zenginlik ve düşünsel derinlik kaynağı olarak hâlâ etkisini sürdürmektedir. Makale, İbnü’l-Arabî’nin torunlarının biyografik yaşamlarını ve devraldıkları mirası nasıl sürdürdüklerini ele almaktadır.

Anahtar Kelimeler: