Özet:

Çalışmada beliren yetişkinler arasında görülen intihar olasılığının stresle baş etme ve öfke ile ilişkili olup olmadığı incelenerek, intihar olasılığının stresle baş etme becerileri ve öfke tarafından ne derece yordanıp yordanmadığının belirlenmesi ve intihar olasılığının cinsiyet açısından farklılaşıp farklılaşmadığının incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışma, ilişkisel tarama modeline dayalı olarak gerçekleştirilmiştir. Çalışma grubunu batı illerinde iki farklı üniversitenin Eğitim Fakültelerinde öğrenim gören beliren yetişkinlerden, gönüllülük esasına dayalı olarak belirlenen 149 (%63.4) kadın ve 86 (%36.6) erkek toplam 235 üniversite öğrencisi oluşturmaktadır. Araştırmada intihar olasılığını belirlemek için Cull ve Gill tarafından geliştirilen, Atlı, Eskin ve Dereboy tarafından Türkçeye uyarlanan İntihar Olasılığı Ölçeği, stresle başetme yollarını belirlemek için Amirkhan tarafından geliştirilen ve Aysan tarafından Türkçeye uyarlanan Başa Çıkma Stratejileri Ölçeği, öfkeyi belirlemek için Spielberger tarafından geliştirilen ve Özer tarafından Türkçeye uyarlanan Öfke İfade Tarzı Ölçeği kullanılmıştır. Verilerin analizinde, Pearson Momentler Çarpım Korelasyon Katsayısı, Çoklu Regresyon Analizi ve Bağımsız Gruplar t-Testi kullanılmıştır. Araştırmada, beliren yetişkinlik döneminde olan üniversite öğrencilerinde intihar olasılığının stresle başetme ve öfkeleri ile ilişkili olduğu, intihar olasılığının stresle başetme alt ölçeklerinden problem çözme, kaçınma ve öfke alt ölçeklerinden öfke içe ve öfke dışa boyutları tarafından anlamlı olarak yordandığı bulgusuna ulaşılmıştır. Ayrıca intihar olasılığının stresle başetme alt boyutu olan sosyal destek arama ve öfke alt boyutu olan öfke kontrolü tarafından anlamlı olarak yordanmadığı ve intihar olasılığı puanlarının cinsiyet açısından anlamlı olarak farklılaşmadığı saptanmıştır.

Anahtar Kelimeler: