Özet:

Felsefe ve yaratıcı yazarlık şüphesiz insan yaşamını anlama ve anlamlandırma bağlamında sıklıkla birbirleriyle kesişen ve birbirlerinden beslenen kaynaklardır. Bu iki kaynak, amacı insan zihninin işleyişini çözümlemek olan psikanaliz ile de ortak bir paydada buluşarak çok boyutlu işleyen insan edimlerine ışık tutar. Bu noktada, günümüzün önde gelen felsefeci şair/yazarlarından Hilmi Yavuz, Üç Anlatı adlı eserinde sanat felsefesinin psikanaliz ile bağlantılarını örtük bir şekilde işleyerek, yazın ve yaratıcı yazarlık sürecinin zihinsel boyutunu okura sunmaktadır. Bu boyut, yirminci yüzyılda “psikanalizin yeniden kurucusu” olarak kabul edilen Jacques Lacan’ın teorileri bağlamında incelendiğinde, felsefe paydasında buluşan Yavuz ve Lacan’ın dil, söylem, hakikat, bilinç ve bilinç dışı işleyiş, yazma ve okuma sürecinin psikanalitik yönü gibi vurgularını Üç Anlatı’da irdelemek doğru olacaktır. Yaratıcı yazarın doğuşu ve sanat eserinin yaratım sürecinin psikanalitik boyutunu, Lacan’ın imgesel, sembolik ve gerçek olarak tanımladığı üç düzeni ile Yavuz’un üç anlatısı arasındaki paralellik ile okumak, bu iki düşünürün sanat felsefesi üzerine görüşlerini aydınlatacaktır. Böylece, Lacancı bilinç dışı öznenin oluşumunda çektiği sancılar ve geçirdiği evreler, Üç Anlatı’da yazar özne kimliğinin oluşumunda yansımasını bulur. Lacancı ayna evresinin dramasını deneyimleyen, sembolik düzende dilin tuzaklarında gezinen ve gerçek düzende Lacancı gerçek’in peşinden giden yazar öznenin serüveni, Üç Anlatı’da kayboluştan yeniden doğuşa adım atan yazarın yolculuğunun bir izdüşümüdür. Bu çalışma, Lacancı öğretide konuşan ve dinleyen bilinç dışı öznenin, Üç Anlatı’da yazan ve okuyan öznedeki yansımasını incelemeyi amaçlamaktadır. Böylece Hilmi Yavuz’un Üç Anlatı’sı, yaşamını ve yazınını doldurmak için Lacancı küçük a nesnesinin peşinden giden yaratıcı yazarın aslında arkasında ölümü aşan bir Lacancı Şey bırakma sürecine okurun tanıklığı olarak ele alınacaktır.

Anahtar Kelimeler: