Özet:

Bilindiği gibi Kur’an-ı Kerim, inmeye başlamasıyla birlikte Peygamber (a.s.) tarafından tefsir de edilmiştir. Bu iş, kendisinin vefatından sonra ashab eliyle yapılmıştır. Bunlar da zaman zaman İslam dışı kültürlerden bazı bilgilere tefsirlerinde yer vermişlerdir. İsrâîliyyât olarak adlandırılan bu bilgi türü hakkında çeşitli tartışmalar yapılmıştır. Bu çalışmamızda, tefsirde Kitab-ı Mukaddes’in kaynak olarak kullanılabileceğini ileri süren İbrahim Bikâî’nin, Nazmü’d-Dürer adlı tefsirindeki bu bağlamdaki yaklaşımını ele almaya çalışacağız. İlk önce müfessirin hayatı ve eserleri hakkında kısa bir bilgi vereceğiz. Daha sonra müfessirin yaklaşımını bazı başlıklar altında sırasıyla, Tevrat, İncil ve Zebur’dan örneklerle sunacağız. Sonunda da kısa bir değerlendirme yapacağız. 

Anahtar Kelimeler: