Özet:

Türkiye’de Yüksek din öğretimi 2000 yılların başından bu yana birçok açıdan değişikliğe uğramıştır. Din alanında hizmet edecek elemanların yetiştirildiği bu kurumlar, geçmişte nitelik ve nicelik açısından olumsuz durumlara maruz kalırken, yaklaşık son on yıllık dönemde ise tam tersine nitelik ve niceliği artırmaya yönelik birtakım çabalara şahit olmuştur. Özellikle son 20 yıl içerisinde yüksek din öğretimine karşı tutumun farklılaşması gibi, onun problemleri ve sorunları da farklılaşmıştır. 28 Şubat sürecinin hemen sonrasında fakülte sayılarının azaltılması, öğrenci kontenjanlarının düşürülmesi gibi yüksek din öğretiminde yapılan kısıtlamalar sorun olarak dile getirilirken, bugün de nicelik olarak artışın, niteliği düşürmesi, öğrenci kalitesizliği, öğretim elemanı istihdam yetersizliği gibi sorunlar tartışılmaya başlanmıştır. Bu dönem içerisinde yüksek din öğretiminde gerçekleşen değişim ve dönüşüm, onun sorunlarının ve problemlerinin de değişmesine sebep olmuştur. Yani 1990’ların sonundaki kısıtlamalar kısa bir süre içerisinde yerini ayrıcalıklara bırakmış olsa da bu kurumların sorunları azalmamış, sadece yönünü değiştirmiştir. Bu doğrultuda yüksek din öğretiminin güncel problemleri noktasında bir şeyler yapılmazsa, söz konusu kurumların geleceğine umutla bakmamız mümkün gözükmemektedir.

Anahtar Kelimeler: