Abstract:

Kalem motifi, klasik edebiyatta nazik bir yere sahiptir. Klasik edebi metinlerde böyle unsurların varlığı, şairin içinde yaşadığı dönem, şartlar ve toplumsal yapıyla da ilişkilidir. Bu yöntemle görülüyor ki, şair adeta yuvasını yapan bir kuş gibi, bütün edebi unsurlardan yararlanmakta ve bu şekilde eserini vücuda getirmektedir. Kürt/Kurmanci edebiyatında Şeyh Abdurrahman Aktepî (1854- 1910) ne kadar önemli bir konuma sahip ise, onun Rewdinne’îm isimli eseri de Kürt edebiyatının şaheserlerindendir. Nasıl ki Şeyh Abdurrahman Aktepî edebi bir çığır açmış ve başta kendi aile efradından değerli şairlerin yetişmesine vesile olmuşsa, Rewdinne’îm adlı eseri de Kürt edebiyatında yeni bi mesnevi anlayışı getirmiştir. Bu eser beyit adedi itibariyle de Kürt edebiyatının en büyük mesnevilerinden birisi olarak kabul edilmektedir. Rewdinne’îm’in bu denli hacimli bir eser olması hasebiyle, şair pek çok yerde tenefüs mahiyetinde farklı motifler  kullanmıştır ki bunlardan biri de kalem motifidir. Bu çalışmamızda bu eserin muhtevası içinde kalem motifini inceleyeceğiz. Anahtar Sözcükler: Mesnevî, Rewdinne’îm, Aktepe, Şeyh Abdurrahman Aktepî, Kalem.

Keywords: