Yunus Emre’den Şeyh Galib’e kültürel süreklilik nasıl devam etti? Klasik şiirimizin tarihi seyrini izlerken Yunus Emre’den biraz öncesini ve Şeyh Galib’den de biraz sonrasını görecek bir bakışa ihtiyaç var. 13. yüzyıldan Tanzimat’a ve oradan da günümüze doğru kültürel süreklilik… Türlü duraklara, geçitlere uğrayarak bazen harika bir süzülüşle bazen de düşe kalka günümüze doğru ilerleyen kültürel çizgiyi hayal etmekteyiz. Bu hat üzerinde Yunus Emre’yi 13- 14. yüzyılda Şeyh Galib’i ise 18. yüzyılda buluyoruz. Şunu söylemek mümkün ki Yunus Emre’de bir pınarın öz kaynağındaki kadar berrak ve duru olan şiirimiz, yüzyıllar içinde pek çok tatlandırıcıyla, özel katkılarla zenginleşmiş olarak eşsiz bir iksir kıvamında Şeyh Galib’e ulaşmıştır. Şeyh Galib de beş yüzyıllık edebi birikimden son kertesine kadar faydalanmayı ihmal etmemiştir diyebiliriz.
How was the cultural continuity continued from Yunus Emre to Sheikh Galib? When watching the historic course of our classical poetry, we need a look that will see a little before Yunus Emre and a little after Sheikh Galib. From the 13th century to Tanzimat and from there to the present day, cultural continuity... By travelling to various stations, passes, we sometimes imagine the cultural line that goes toward our day with a great slurry, and sometimes down and down. On this line we find Yunus Emre in the 13th and 14th centuries, and Sheikh Galib in the 18th centuries. It is possible to say that our poem, which is as clear and stable as in the original source of a flower in the Yunus Order, has reached Sheikh Galib in a unique and unprecedented shade, enriched with many sweeteners, with special contributions over the centuries. We can also say that Sheikh Galib has not forgotten to take advantage of the five-century literary accumulation until the last edge.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Ulusal
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|