Görüntüleme
45
İndirme
8
Stratejik özerklik, Avrupa Birliği’nin geleceği ve güvenliğinin bir teminatıdır. Uzun yıllardır Avrupa siyasetinde kendine yer bulan kavram, Birlik içindeki ve dışındaki gelişmeler neticesinde son zamanların sıklıkla tartışılan konularından biri haline gelmiştir. Avrupa Birliği’nin stratejik özerkliği kendi içinde entegrasyonun uyumunu, birliğini ve bütünlüğünü sağlamasını, yakın çevresi ve komşu bölgelerinde ise daha fazla risk ve sorumluluk almasını gerektirmektedir. Bu çerçevede, Akdeniz Bölgesi, Avrupa Birliği’nin stratejik özerkliğinin değerlendirilebileceği alanların başında gelmektedir. Bölge ülkelerine yönelik politikalarını 1960’ların başında ikili çerçevede başlatan Avrupa Birliği, özellikle 2004 yılında Avrupa Komşuluk Politikasını kabul etmesinden itibaren kurumsal bir çerçevede devam ettirmektedir. Avrupa Birliği’nin Akdeniz’e yönelik girişimleri stratejik özerkliğinin bir yansıması olarak kabul edilse de uygulamadaki hatalar ve eksiklikler Birliğin stratejik bir aktör olmanın gerektirdiği net bir stratejiden yoksun olduğunu göstermektedir. Mevcut şartlar altında tüm girişimlerine ve etkili bir stratejik özerkliğe sahip olma ihtiyacına rağmen, Avrupa Birliği’nin Avrupa-Arap Diyaloğu sürecinden itibaren Akdeniz’e yönelik uygulamaları hem Brüksel'in hem de ilgili ülkelerin sıkışıp kaldığı bir bataklık olarak kalmakta ve Avrupa Birliği’nin stratejik özerklik iddialarını zayıflatmaktadır.
Strategic autonomy is a guarantee of the future and security of the European Union. The concept, which has been a place in European politics for many years, has become one of the topics often discussed in recent times as a result of developments within and outside the Union. The strategic autonomy of the European Union requires that the integration within itself be consistent, united and integrated, and that it takes more risks and responsibilities in its neighboring and neighboring regions. In this framework, the Mediterranean region is the top of the areas where the strategic autonomy of the European Union can be assessed. The European Union, which began its policies towards its regions in the early 1960s in a bilateral framework, has continued in an institutional framework, especially since it adopted the European Neighbourhood Policy in 2004. Although the European Union’s efforts towards the Mediterranean are seen as a reflection of strategic autonomy, the errors and shortcomings in its implementation indicate that it lacks a clear strategy that the Union requires to be a strategic actor. Despite the need for all its efforts and effective strategic autonomy under the current conditions, the European Union’s practices towards the Mediterranean from the European-Arab Dialogue process remain a hole in which both Brussels and the relevant countries are stuck and weaken the EU’s strategic autonomy claims.
Strategic autonomy accepted as a guarantee for the future and security of the European Union has been in the European politics for many years. Recently, it has become one of the most frequently discussed topics as the result of the developments both inside and outside the Union. The strategic autonomy of the European Union requires it to ensure its unity and integrity within itself, and to take more risks and responsibilities in its neighbouring regions. In this framework, the Mediterranean region appears as one of the leading areas to test the success and effectiveness of the strategic autonomy of the European Union. Although its initiatives towards the Mediterranean since the Euro-Arab Dialogue can be accepted as a reflection of its strategic autonomy, the mistakes and deficiencies in their implementation show that the European Union lacks a clear regional strategy required to be recognised as a strategic actor.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
