Citation Number
1
Views
74
Downloands
24
Audio Listening
2
ÖZ İnsanın zorunlu bir araya gelmesinden, toplumsallaşma sürecine ve sonrasından günümüze kadar geçen süre içinde, öznenin asıl sorunu doğadan ona sunulan özgürlük seçeneğini kendi iktidarına taşıyamamış olmasıdır. İktidarı ele geçiren gücün kurduğu piramidal düzen, her an kullanılmaya hazır bir kuvvet olarak sistemde tuttuğu özneye itaat etmekten başka bir şans tanımaz. Yönetici sınıf, öznenin sonlu varlık olarak ait olma sorununu kendi lehine kullanarak bunu, sonsuz varlığın gücünde, kutsiyet kavramında eriterek başarır. Fakat mevcut güç iktidarını, Tanrıya dayandırsa da varlığını ancak Rönesans’a kadar sürdürebildi, çürümüşlüğü daha fazla ileriye taşıyamadan sistem kendi kendini içten patlatarak son verdi. Bundan böyle insanın ortaya çıkmasıyla aydınlanan öznenin geleceği, “modern” kavramında koruma altında ilerleyecektir. İlk yerleşik dönemden Ortaçağa kadar devam eden statik dünya anlayışı, yerini dinamik bir dünyaya bırakacaktır, bu makas değişimi Rönesans sayesinde olmuştur, böylece aydınlanma ve bilimsel düşüncenin yolu açılabilmiştir. Bilimsel bilgi ve seküler din anlayışı üstüne kurulan Modernizm; cismin değişim değeri, artı değer yasasında elde edilen kar, gelip geçici olan değersizlik, moda, serbest rekabet ortamıyla sağlanan özgürlük, feodal sistemin tasfiyesi, kapitalist burjuva ve emekçi sınıfların doğuşu gibi yeni değişim ve dönüşümleri kontrol eden bir düzen olarak karşımıza çıkar. Pazar ve tekniğin oluşturduğu yeni toplumsal sözleşmeyle iktidarını sürdürmek isteyen modern düzen, ben olgusunu ve onun tüm yaşam alanını bir tasarım objesi gibi yönetmeyi kendisinde hak görür. Bu durumda öznenin yeni mücadele alanı, bunalımın kendisi yani modernizm ve onun iktidarı olacaktır. Göz önünde devam eden bu tarihsel süreci, kendi teknik ve ele alış biçimiyle kayıt altına alan başka bir iktidar vardır öznenin dışında, buda sanat rejimi ve uygulama alanıdır.
In the period that passed from the mandatory reunification of the human being, to the process of socialization and afterwards to the present day, the main problem of the essence is that he has not been able to take the choice of freedom offered by nature to him into his own power. The pyramidal order established by the power which takes power has no other chance than to obey the essence which it holds in the system as a force ready to be used at any moment. The managing class, using the problem of belonging to the ultimate being of the essence for its own benefit, succeeds it by erasing it in the power of the eternal being, in the concept of mercy. But even though the present power was based on God, it could only last its existence until the Renaissance, the system ended with its inner explosion, without being able to move the corruption further. From now on, the future of the essence, illuminated by the appearance of man, will progress under protection in the “modern” concept. The static world understanding, which continued from the first established period to the Middle Ages, will leave its place to a dynamic world, which has been transformed through the Renaissance, so that the way of illumination and scientific thinking has been opened. Modernism, based on scientific knowledge and secular religion, comes to us as a system that controls the change value of the body, the profit obtained in the law of added value, the incoming and temporary invalidity, the fashion, the freedom provided by the free competition environment, the cleansing of the feudal system, the birth of the capitalist bourgeois and the working classes, and the new changes and transformations. The modern order, which wants to maintain its power with the new social contract created by the market and technology, is entitled to manage the fact and its entire living space as a design object. In this case, the new field of struggle of the essence will be the depression itself, that is, modernism and its power. This historical process that is ongoing in consideration is another power that is recorded by its own technical and approach form, except the substance, the Buddha is the art regime and the field of practice.
Journal Type : Uluslararası
Article Detail 
Citation Owners
Similar Articles
Journal Information
Listen Paper
Print This Page
Share
Mendeley
