Özet:

Amaç: Bu çalışma yoğun bakım ünitelerinde çalışan hemşirelerin terapotik iletişim becerileri ile bakım verdikleri hastalarda zorlandıkları durumlara yaklaşımları arasındaki ilişkiyi belirlemek amacıyla tanımlayıcı tipte yapılmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışma, tanımlayıcı niteliktedir. Araştırmayı, Ankara Yıldırım Beyazıt Üniversitesi, Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi yoğun bakım ünitelerinde (reanimasyon yoğun bakım 3. basamak, koroner yoğun bakım 2. basamak, kardiyovasküler cerrahi yoğun bakım 3. basamak, dahiliye-nöroloji yoğun bakım 2. basamak, genel cerrahi yoğun bakım 2. basamak ve göğüs yoğun bakım 2. basamak) çalışan yoğun bakım hemşireleri oluşturmuştur. Toplam 100 hemşire araştırmaya katılmıştır. Veri toplama formu, literatürden yararlanılarak oluşturulmuş ve İletişim Beceri Envanteri kullanılmıştır. Verilerin analizinde yüzdelik test, t testleri kullanılmıştır.  Bulgular: Hemşirelerin, %62’si yoğun bakımda kendi istekleri dışında çalıştıklarını ve %68’ i hastalarıyla iletişim sorunu yaşadıklarını belirtmişlerdir. İletişim sorunu yaşayan hemşirelerin; %26’sı sürekli bir şeyler isteyen, sorular soran ve hemşireyi yanına çağıran hastaları; %20’si söylenen, kızan ve bağıran hastaları zor hasta olarak tanımlamış ve iletişim kurmakta güçlük yaşadıklarını belirtmişlerdir. İletişim sorunu yaşayan hemşirelerin; %55’i bakım verirken problem yaşadığını belirtmiştir. İletişim sorunu yaşayan hemşirelerin; %37’si servis sorumlu hemşiresinden yardım alarak; %23’ü anlık çözümler üreterek problemi çözmeye çalışarak iletişim kurmakta güçlük yaşadıkları hastalara karşı tutumlarını belirtmişlerdir. Sonuç: Araştırma sonuçlara göre; yoğun bakım ünitelerinde çalışan hemşirelerin büyük çoğunluğunun hasta iletişiminde güçlük yaşadıkları ve güçlüklerin nedenleri olarak ise; hastanın kişilik özelliklerinden, hastalığa verdiği tepkilerden ve hemşirelerin hastalarla iletişime geçerken sergiledikleri tutum ve iletişim konusundaki bilgi eksikliklerinden kaynaklandığı saptanmıştır. 

Anahtar Kelimeler: