Görüntüleme
40
İndirme
5
Edebî bir eser, yazar aracılığıyla dönemin kültür ve algılarını ifade eden çeşitli renklerden oluşmuş resimdir. Farklı unsurları ihtiva eden renklerin çoğu insanları güzele, güzelliğe sevk eden vesiledir. Bu bağlamda kadîm tarihlerden itibaren poetikanın özünü güzellik kavramı oluşturmuştur. İslâm medeniyetinde yükselen klasik Türk edebiyatında da güzel ve güzelde bulunan unsurlar fazlasıyla ele alınan konulardandır. Dolayısıyla güzel ve güzellik unsurları başlığında şimdiye kadar pek çok alan çalışmaları yapılmıştır. Ancak bu çalışmalarda XVI. yüzyıl şairi Rumelili Za’îfî Divanı’nın incelenmediği tespit edilmiştir. Konu hakkında mezkûr divan oldukça önemlidir. Nitekim Rumelili Za’îfî klasik Türk edebiyatında yer alan güzel ve güzellik unsurlarını fazlasıyla anlatmasının yanında konu hakkında kişisel görüşlerini ifade eden de bir şairdir. Bu sebeple makale Rumelili Za’îfî Divanı’nda güzellik anlayışı üzerinedir. Makale, mezkûr divanın titizlikle taranması neticesinde şairin güzel ve güzellik unsurlarını içeren sekiz manzumesinden oluşmaktadır. Bu manzumelerin yedi tanesi hüsn, zülf, çeşm, rûh, leb, hat, hâl redifli olup biri de şairin güzelliğe genel bakışını, çeşitli milletlerin güzellerini ifade ettiği subjektik özelik taşıyan kasidedir. Çalışma ile klasik Türk şiirinde güzellik unsurlarına genelden özele doğru bir bakış sağlanacak, şairin konuya ilişkin görüşlerine derinden nüfus edilecektir. Makalenin alan çalışmalarına katkı sağlaması ümit edilmektedir.
A literary work is a colorful painting the author conveys the culture and perceptions of the period. Such paintings that contain different elements are the means leading people to beauty. Accordingly, beauty has formed the essence of poetics since ancient times. The studies in classical Turkish literature also extensively discuss beauty and beauty elements. Yet, these studies have missed the Divan of 17th-century poet Zaîfî-i Rumî. In fact, Zaîfî-i Rumî is a poet conveying his personal views on the subject as well as describing beauty and beauty elements. Hence, the present paper explores the understanding of beauty in Zaîfî-i Rumî’s Divan. The present paper covers eight poems of the poet. Seven of these poems are with repeated voice with the words “hüsn,” “zülf,” “çeşm,” “rûh” “leb,” “hat,” and “hâl,” and one is an ode with motives in which the poet expresses his general view of beauty and the beauties of various nations. The study provides a view of beauty elements in classical Turkish poetry and engages in the poet’s views on the subject. We hope the paper to contribute to further studies.
Alan : Eğitim Bilimleri; İlahiyat; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
