Özet:

Sanat, bireyin duygu ve düşüncelerinin özgün bir biçimde dışa aktarımı olarak tanımlanabilir. Sanatçının kendini ifade etme girişiminde kullandığı malzeme farklı sanat dallarının oluşmasını sağlar. Dil, birçok kültürel unsurun çağlar boyu taşınabilmesi açısından önemli bir aktarıcıdır. Malzeme olarak dilin kullanıldığı edebȋ ürünlerde sanatçı, dil ile beraber geçmişten bugüne taşınan birçok unsuru eserine konu edebilir ve birçok sembolü geleceğe taşıyabilir. Mitler kozmogoni ve eskatoloji hakkında insanların sorularını yanıtlayan anlatılardır. Oluşum aşamaları çok eski çağlara dayanan mitik öyküler bu bağlamda edebî eserlere pek çok malzeme sunmaktadır. Mitik öyküler edebî metinlerin anlam katmanlarının zenginleştirilmesi için başvurulan birincil derecede önemli anlatılardır. Edebiyatta mitlerin kullanılması ise bu öykülerin yaşatılması ve geleceğe aktarılması açısından oldukça önemlidir. Mitolojik anlatılar, edebiyata olduğu gibi çeşitli disiplinlere hem adlandırma hem de açıklama konusunda kaynaklık etmektedir. Bu anlatılar, psikodinamik çözümleme çalışmalarına da veri sunmuş ve psikolojik pek çok durumun izahında kullanılmıştır. Psikomitoloji tam olarak bu noktada ortaya çıkmış bir metottur. Bu çalışmada Ömer Seyfettin’in “At” hikâyesinin teması incelenecek, hikâye kahramanının ruhsal durumu üzerinden psikomitolojik bir yaklaşım ortaya konulacaktır. Yazarın vermek istediği mesajla beraber tema saptanacak, temayı kurgularken kullandığı tüm verilerle beraber hikâye kahramanının psikanalitik tahlili yapılacaktır. Bu tahlil doğrultusunda kahramanın mevcut sosyal ve siyasî düzen içerisinde sergilemiş olduğu tutum ve geçmişe dönme arzusu, psikomitolojik literatürde yer alan ‘Janus’ figürü ile ilişkilendirilecektir.

Anahtar Kelimeler: