Özet:

Feminizm ilk olarak 1960’larda Amerika, Fransa ve İngiltere’de ataerkil düzene karşı çıkış olarak ortaya çıkmıştır. Kadınların erkeklerle eşit hak, statü ve özgürlükleri için verdikleri mücadele sonucu gelişen Feminizm, kadın ve cinsiyet sorunu üzerinden son iki yüzyılda en çok tartışılan konulardan biri olmuştur. Bu süreçte cinsiyet ayrımcılığı, kadınların uğradıkları haksızlıklar ve baskının ortadan kalkmasını savunan feminizm, zaman içerisinde epistemolojik dönüşümler geçirmiştir. Bu dönüşümlerin ardından sadece kadınların değil, lezbiyen, gay, biseksüel, trans (LGBT) hareketlerinin de haklarının korunması gerekliliğini savunan reformlara neden olmuştur. Ülkemizde ise Cumhuriyet döneminde kadınlara yönelik hakların genişletilmesi söz konusu olsa da Batı’dakine benzer bir feminist sanat hareketinin olmadığı görülmektedir. 1980’li yıllardan itibaren feminizme yönelik farkındalığın arttığı söylenebilir. Bununla birlikte çağdaş sanat ortamında feminist yaklaşımlar sergileyen ya da feminist hareket içerisinde gösterebileceğimiz pek çok sanatçıya rastlamak mümkündür. Makalenin sınırlılığı kapsamında farklılık göstermesi bakımından önemli yapıtlarıyla uluslararası üne sahip olmuş, yedi sanatçının sanat pratikleri üzerinde durulmuştur. Bu sanatçılar Nur Koçak, Gülsün Karamustafa, İpek Duben, Şükran Moral, Nil Yalter, Canan ve Nezaket Ekici olarak belirlenmiştir. Araştırmada sanatçıların daha çok kimlik, cinsellik, toplumsal cinsiyet, kadın bedeninin metalaşması, göç, aile, politik ve toplumsal çerçevede kadın sorunları, erken yaşta evlilik gibi temalara odaklandığı; teknik ve malzeme olarak da fotoğraf, resim, heykel, yeni medya sanatı, enstalasyon ve performans gibi farklı anlatım dillerini kullandıkları görülmüştür.

Anahtar Kelimeler: