Views
29
Downloands
1
İsnad ricâli tetkiki, isnadların medârı ve metinlerin sıhhatinin sebebi olan râvilerin durumunu bilmek için Allah Teâlâ’nın bu ümmete has kıldığı bir ilimdir. Kendisine dayanılan ve kaynaklık eden bazı usullerle takyîd edilmiştir. Münekkitler tarafından râvilerin rivayetlerini ele aldıkları büyük bir ilmi çalışmayla bezenmiştir. Bu sebeple âlimler bazen bir râvi hakkında ittifak ettikleri gibi ihtilaf da etmişlerdir. Çalışmanın problem edindiği husus cerh-ta‘dil âlimlerinin tevsikinde ittifak ettikleri bir grup muhaddis hakkında, tek başına cerhte bulunan münekkidin durumudur. Zira bu hüküm, herhangi bir delil ya da hüccet yahut Buhârî’nin Sahîh’inde kendisinden hadis kaydetmiş olduğu râvilere bir dayanağı temel almadığında problem büyür. Bu çalışma, İbn Hacer’in Fethu’l-Bârî’sinde Ebu’l-Feth el-Ezdî’ye yaptığı eleştirileri toplamayı ve ayrıca İbn Hacer’in içtihadî tenkit yöntemini ortaya koymayı hedeflemektedir. Mîzânü’l-cerh ve’t-ta‘dîl ve Ma‘rifetü’r-ricâl eserleri ışığında eleştirel, tahlîlî, istikrâî bir yöntemle İbn Hacer’in tenkit ve eleştirilerinde isabetli olup olmadığı incelenecektir. Çalışma boyunca yirmi râvi tesbit etmiş bulunmaktayım. Çalışmanın ulaştığı en önemli netice el-Ezdî’nin ortaya koyduğu hükümlerin, bir yandan önemli münekkitlerin hükümlerine muhalif olması, diğer taraftan herhangi bir delile ya da hüccete dayanmaması sebebiyle şâz konumunda bulunmasıdır.
Examining and studying the narrators of the isnads is a science that Allah has bestowed on scholars to know the condition of the narrators who are the main link of isnad chains and the authenticity of the texts depend on them. This science is bound by the principles on which it is built, and the rules to which it is referred. It depends on the results reached by the great hadith scholars where their huge experience of hadith and chains plays an important role. Their sayings may agree or differ about narrators. The problem of the study comes in the statement of the seriousness of one scholar’s critics against trustful narrator by the majority of Jarh and Ta’deel scholars. This problem becomes more serious when the critic is without evidence towards narrators mentioned in AL-Bukhari’s Sahih. This study aims to collect the places in which Ibn Hajar Al-Asqalani (d. 852 AH) commented on the critics of Abu Al-Fath Al-Azdi (d. 374 AH) in the book “Fath Al-Bari” And to show the critical aspect in the approach of Al-Hafiz Ibn Hajar, as well as whether Al-Azdi was right in his pursuit or wrong in his criticism, In light of the Jarh and Ta’deel, according to a critical analytical and inductive approach. I found twenty narrators in this context, the most important result reached by the study is that the critics issued by Al-Azdi were abnormal because they violated the rulings of the great critics on the one hand, and were not based on an argument, document or evidence on the other.
Field : İlahiyat
Journal Type : Ulusal
Article Detail 
Similar Articles
Download PDF
Journal Information
Listen Paper
Cite
Print This Page
Share
Mendeley
